Poradnik strażaka

• Ewakuacja ludności z budynków. >>

  Ewakuacja ludności z budynków.

  Wybuchające pożary są niekiedy tym tragiczniejsze, że ofiarami ich padają ludzie. Szybko rozszerzający się ogień, zadymienie, wysoka temperatura, wydzielające się w środowisku pożaru gazy toksyczne mogą zaatakować człowieka tak niespodziewanie, że samodzielne uratowanie się staje się niemożliwe. Człowiek może wówczas liczyć jedynie na pomoc z zewnątrz. Szybka interwencja straży pożarnej, przygotowanej do sprawnego przeprowadzenia ewakuacji może uratować niejedno życie.

   

  EWAKUACJA---zorganizowane oraz kontrolowane przemieszczanie się ludzi,zwierząt,mienia z strefy zagrożenia do strefy wyznaczonej jako bezpieczną.

   

  Zasady prowadzenia ewakuacji ludności

   

  Ewakuacje należy rozpocznąć zawsze gdy zostanie zauważony pożar lub zadymienie,gdy istnieje zagrożenie dla życia i zdroia człowieka.Podczas ewakuacji należy pamiętać:

  • wskazać osobę odpowiedzialną za działania ewakuacyjne lub osobę która zna dokładnie rozkład pomieszczeń
  • w pierwszej kolejności ewakuować osoby znajdujące się najbliżej zagrożonej strefy
  • dokładnie wskazać drogę ewakuacji 

  Po ewakuacji dokładnie przeliczyć wszystkie osoby i podać ilość wraz z listą osób pracujących dowódcy pierwszego zastępu który dotarł na miejsce pożaru (PSP lub OSP)

   

  Rozpoczynając ewakuację trzeba dokładnie poinformować ludzi o zaistniałej sytuacji, wskazać kierunek i sposób opuszczenia rejonów zagrożonych. Trzeba ją ogłosić w takiej formie, by wszyscy jednoznacznie zrozumieli, iż zachodzi konieczność natychmiastowego opuszczenia pomieszczeń lub obiektu. Czynności ewakuacyjne należy przeprowadzić sprawnie, nie dopuszczając do chaosu. Ewakuacja ludzi jest szczególnie utrudniona w przypadku zagrożenia ludzi chorych i niepełnosprawnych. Wymaga ona bowiem użycia specjalnego sprzętu lub umiejętnego wyniesienia na rękach poszkodowanych lub zagrożonych osób.

  wróć...

• Pożar Lasu,Pożar Domu jak się zachować jak pomagać...? >>

  Pożar Lasu,Pożar Domu jak się zachować jak pomagać...?

  Pożary lasów są najniebezpieczniejszymi oraz najtrudniejszymi zdarzeniami.Najczęściej do pożaru lasu dochodzi wiosną oraz latem gdzie wilgotność ściółki spada do 20-25%.Takie pożary zwykle są szybko zauważalne przez pilotów patrolujących drzewostany.Niestety są tez pożary które zostają za późno zauważone.Pożary lasów dzielimy na

   

  • podpowierzchniowe 
  • ściółkowe
  • podszytów i podrostów
  • wierzchołkowe

   

   

  Pożar podpowierzchniowy:

  Pożar taki rozprzestrzenia się bardzo wolno lecz bardzo trudno taki pożar ugasić.Zwykle jak płonie torf pożar taki może trwać od paru godzin nawet do kilku tygodni (czasem żar wychodzi na wierzch tworząc pożar ściółkowy).Zwykle nie można dostać się do takiego pożaru środkami gaśniczymi.Stosuje się wtedy wykopy wokół zagrożonego miejsca.Jeżeli wykopów nie można wykonać pozostaje tylko dozorowanie miejsca oraz gasić pożary które wyszły na zewnątrz.

   

   

  Pożar ściółkowy:

  Pożar taki rozprzestrzenia się stosunkowo wolno (od 1m do 5m/min).Czasem taki pożar podsysany wiatrem rozprzestrzenia sie do 10m/min.Pożar taki zwykle szybko się opanowuje oraz dogasza.W takim pożarze płonie zwykle ściółka (igły,liście,pozostałości gałęzi oraz kory drzewnej).

   

  Pożar podszytów oraz podrostów:

  Pożar zwykle szybko zauważalny z powodu dużego zadymienia (zwykle dym gęsty szary żadziej przechodzący w żołto-pomaranczowy kolor).Pożar taki zwykle szybko się rozprzestrzenia z kierunkiem wiatru.Gaszenie takiego pożaru dokonuje się zwykle z większej odległości od ściany ognia.W taki pożarze płoną zwykle młodniki,trzcinowiska.Dogaszanie zwykle trwa długo po ugaszeniu ognia z powodu na trudny teren pożaru oraz obszar jaki był objęty pożarem.

   

  Pożar wierzchołkowy:

  Najgroźniejszy z pożarów lasu.Bardzo szybko się rozprzestrzenia do 40-50m/min.Pożar bardzo trudny do ugaszenia.Zwykle gdy taki pożar występuje jednostki PSP i OSP są wycofywane z zagrożonego pożarem rejonu.Przez strażaków pożar ten jest nazywany "Ognistą Falą".Temperatura przy takim pożarze dochodzi nawet do tysiąca stopni.Najczęstszymi działaniami w trakcie takiego pożaru jest zwilżanie koron drzew wodą za pomocą działek wodnych lub jeżeli sytuacja tego wymaga wycięcie szlaku drzewostanu na szerokość min.25 metrów.

   

  Jak powiadomić Straż Pożarną o pożarze lasu:

   

  • Zadzwonić pod numer ratowniczy 112 lub bezpośrednio na numer alarmowy 998
  • dokładnie powiedzieć co się pali
  • powiedzieć gdzie się pali Miejscowość,ulica 
  • jak duży jest pożar
  • czy są jakieś osoby poszkodowane
  • podać swoje dane oraz numer z którego dzwonimi
  • bardzo ważne pozostajemy na miejscu do czasu przybycia pierwszego zastępu PSP lub OSP

  ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

  Pożar domu dla każdego jest wielką tragedią.Jak do niego dochodzi,jak go ugasić...Zwykle do pożaru dochodzi poprzez zwarcie instalacji elektrycznej,pozostawieniu potrawy na piecu lub rzadziej wysypaniu się żaru z pieca CO.Pożar taki może znajdować się w jednym pomieszczeniu lub objąć swoim zasięgiem cały dom.

   

  Jeżeli pożar pozostaje w jednym pomieszczeniu a w domu panuje duże zadymienie to:szybko wychodzimy z domu UWAGA (nie otwieramy okien ani drzwi!!!!!!!!!!!!) otwarcie drzwi lub okna powoduje zasysanie świeżego powietrza a co za tym idzie podsycanie i rozprzestrzenianie się ognia.Pożar taki zwykle gasi się szybko i małą ilością wody (pożar można ugasić wykorzystując 600-800 litrów wody przy wysokim ciśnieniu).Po ugaszeniu i sprawdzeniu przez Straż Pożarną następuje oddymianie pomieszczeń budynku.
  

   

  Jeżeli pożar obejmuje już cały dom zwykle działania gaśnicze podejmuje się od zewnątrz.Dom objety cały pożarem gasi się dużo dłużej a co za tym idzie dużo dłużej trwa dogaszanie oraz tzw.opróżnianie budynku z spalonych i nadpalonych przedmiotów.DLaczego się to robi a to dlatego że strażakom łatwiej jest dogaszać nadpalone np.stołki,stoły,szafki,łóżka na zewnątrz budynku mieszkalnego.Po całkowitym dogaszeniu zwykle strażacy sprawdzają jeszcze raz cały budynek kamerą termowizyjną.

   

  Jak alarmowa??

   

  • Zadzwonić pod numer alarmowy 112 lub bezpośrednio pod numer 998
  • powiedzieć gdzie się pali
  • co sie pali
  • czy są ludzie poszkodowani oraz uwięzieni w płonącym budynku
  • czy w budynku znajdują się materiały wybuchowe lub łatwopalne (benzyna,gaz,acetylen itp)
  • podać swoje dane i numer z którego dzwonimy
  • pozostać na miejscu do przybycia pierwszego zastępu PSP lub OSP

   

  wróć...

• Owady Błonoskrzydłe...Jak rozróżnić,techniki działania OSP w usuwaniu owadów >>

  Owady Błonoskrzydłe...Jak rozróżnić,techniki działania OSP w usuwaniu owadów

  
  Jak rozróżniać owady osowate?

  Rodzina pszczela składa się z jednej w pełni rozwinietej samicy zwanej matką (królową) oraz z różnej liczby pszczół robotnic i trutni. Gniazdo może liczyć od 10-60 tysięcy osobników.

  • PSZCZOŁY w warunkach naturalnych gnieżdżą się w dziuplach starych drzew, małych jaskiniach oraz w szczelinach skalnych. Mogą zająć też szparę czy wnękę w murze lub pod dachem zabudowań gospodarczych lub mieszkaniowych.

  MATKA pszczoła mierzy 20-25 mm, a ciężar jej ciała wynosi 230-280 mg. Najbardziej charakterystyczną cechą matki jest długi odwłok, zwężający się ku tylnemu końcowi, wystający dość znacznie poza końce złożonych skrzydeł.
  TRUTNIE charakteryzuje mocna budowa ciała. Tułów i odwłok mają szeroki, duże oczy łączące się na górze głowy.
  ROBOTNICE są samicami przystosowanymi do wykonywania różnych prac w rodzinie. Długość ciała robotnic wynosi 12-15 mm, a średnia masa ciała około 100 mg. Są więc one najmniejszymi osobnikami w rodzinie.

  • OSA ma tułów gładki, smukły, dużą głowę a na niej zagięte czułki. Na tułowiu znajdują się dwie pary błoniastych, wąskich skrzydeł. Na żółtym lub pomarańczowym odwłoku, który ma charakterystyczne przewężenie tak zwaną osią talie, widoczne są czarne plamy i paski. Długość ciała os robotnic, które najczęściej widzimy wokół nas, wynosi 20-25 mm. Pszczoły, pokrewne osą są więc bardziej krępe, ciemniejsze i silniej owłosione z mniej wyraźnym przewężeniem odwłoka. Do os zaliczamy również bardziej niebezpieczne szerszenie.
  • SZERSZENIE są bardzo duże. Długość ciała robotnicy wynosi od 17-24 mm, królowej od 25-35 mm. Głowa szerszenia jest żółta z czarną przepaską, tułów czarny, odwłok brunatny w czarne pasy, nogi czerwono-brunatne. Szerszenie mają żądła znacznie większe niż inne gatunki os, a jad silnejszy. Użądlenie jest wyjątkowo bolesne, dość często pozostawia ropiejącą ranę. Nic dziwnego, że szerszeń wzbudza najwięcej lęku, chociaż jest gatunkiem występującycm znacznie rzadziej niż inne osy. Z szerszeniami są mylone trzmiele.

  TRZMIELE różnią się od innych os krępą budową silnie owłosionego ciała i brunatno-czarnym ubarwieniem. Rzadko żądlą. Uwaga! Są pod ochroną.

  Użądlenia, zagrożenia dla człowieka.

  Budowa narządu - woreczka jadowego os i pszczół jest zbliżona. Średnia zawartość woreczka jadowego robotnic wynosi 0,3 mg jadu. A ilość jadu wprowadzonego do ciała podczas żądlenia wynosi około 0,012 mg. W porównaniu z pszczołami, osy i szerszenie mają żądła dłuższe a przede wszystkim gładkie, bez zadziorów, o kształcie szablastym. Mogą godzić ofiarę wielokrotnie, nie tracąc możliwości kolejnych użądleń. U różnych gatunków os żądło różni się długością. Średnio mierzy ono od 2,6-2,7 mm. Jedynie u szerszeni jest ono zdecydowanie dłuższe do 3,7 mm. Ze względu na rozmiary żądła i ilości jadu użądlenia szerszeni są bardzo bolesne i stosunkowo niebezpieczne. Gatunki z rodziny os osiągają swą pełną liczebność i związaną z tym zdolność obronną w lecie. Stąd też osy żądlą broniąc swojego gniazda, dopiero późną wiosną i latem. Większość os żądli jedynie w najbliższych okolicach swoich gniazd; nie zaczepiane nie atakują. Przygniecione pojedyncze robotnice mogą oczywiście użądlić z dala od gniazda.

  Najczęściej żądlonym przez omawiane owady miejscem są kończyny górne i twarz. Wahania reakcji organizmu ludzkiego na jad żądłówek są ogromne. Reakcja ta zależy od pochodzenia i ilości wstrzykiwanego jadu, która wiąże się z liczbą użądleń, od miejsca ukłucia oraz od indywidualej wrażliwości organizmu człowieka. U ogromnej większości ludzi występuje tylko tak zwana reakcja miejscowa (lokalna) objawiająca się odczuwaniem bólu i pieczeniem w miejscu użądlenia przez kilka lub kilkanaście minut, a po krótszym lub dłuższym czasie pojawieniem się opuchlizny, często obejmującej znaczną powierzchnię ciała wokół użądlonego miejsca. Opuchlizna może utrzymywać się przez kilka dni, po czym znika. U około 30% ludzi użądlonych mogą pojawić się objawy reakcji ogólnej, wskazujących na ich uczulenie na jad. Mężczyźni należą do częściej dotkniętych alergią i w populacji ludzi nadwrażliwych stanowią około 60%.

  Pierwsza pomoc

  Jak udzielać pomocy przedlekarskiej przy użądleniach? Gdy użądli Cię lub kogoś z otoczenia pszczoła, aby przerwać wnikanie jadu do ciała należy jak najszybciej wyciągnąć żądło. W tym celu podważ je paznokciem lub ostrzem noża, a najlepiej zeskrob, prowadząc narzędzie od miejsca wbicia szczecinek w skórę ku aparatowi jadowemu. Uważaj - gdy usuwasz żądło, chwytając je palcami, możesz wtłoczyć jad do ciała - żądło pszczół wyrywa się najczęściej z pęcherzykiem jadowym - żądło os nie pozostaje w ciele człowieka. Niebezpieczne dla każdego człowieka może być użądlenie w gardziel i szyję, szczególnie w żyłę. Ludzie zdrowi, bez uczuleń lekko znoszą od 5 do 15 użądleń równocześnie. Ciężkie zatrucie powoduje około 300-ta użądleń. Natomiast około 500 użądleń może spowodować śmierć pożądlonego. Przy udzielaniu pierwszej pomocy poszkodowanego należy:
  ułożyć w miejscu osłoniętym od słońca, zabronić chodzić,
  aby uśmierzyć ból podać środek przeciwbólowy i uspokajający,
  okolice użądleń przemyj w celu odkażenia wodą utlenioną lub jodyną,
  można wykonać okład z Altacetu - kwaśnej wody.
  Oprócz tego jeżeli posiadamy specjalistyczną apteczkę należy podać poszkodowanemu:
  lek o nazwie Klemastyna lub mniej znany Difergan (można zrobić zastrzyk z Adrenaliną),
  bardzo wskazanym środekiem jest zastrzyk o nazwie Fastject.
  wskazane są także preparaty wapniowe doustne np. Thenaldin calcium oraz preparat pobudzający akcję serca - Cardiamdum lub Kardiamid z kofeiną.
  Uwaga! Gdy chory jest w stanie wstrząsu, traci przytomność, a jego oddech staje się przerywany - należy zastosować sztuczne oddychanie jak przy reanimacji. Podczas wzywania lekarza do osoby poważnie - kilkakrotnie użądlonej informuj czy osoba jest przytomna, czy występują obrzęki w okolicach oczu, ust lub krtani, czy są problemy z oddychaniem, czy ma drgawki. Pomoże to lekarzowi w przygotowaniu właściwych leków.

  Taktyka i technika działania

  Przyjmowanie zgłoszeń o zagrożeniach z owadami przez dyspozytorów. Osoba przyjmująca zgłoszenie powinna uzyskać od zgłaszającego nastepujące informacje:
  określenie rodzaju owadów
  miejsce ich uytuowania
  jaki jest dostep do gniazda lub roju.
  Dyspozytor powinien zgłaszającemu udzielić następujących wskazówek:
  nie zbliżać się do owadów na odległość mniejszą niż 10 m
  nie próbować samodzielnie usuwać roju czy gniazda
  nie drażnić owadów, rzucając w nie różnymi przedmiotami, nie spryskiwać wodą ani środkami owadobójczymi.
  ostrzegać osoby zbliżające się do miesjsca osiedlenia owadów o ich obecności.
  Przygotowanie techniczne oraz zasady postępowania ratownika usuwającego roje oraz gniazda owadów.

  Sprawdź szczelność siatki i kapelusza pszczelarskiego.
  Załóż luźne ubranie nie krępujące ruchów i nie przylegające bezpośrednio do ciała.
  Włóż odpowiednie obuwie (najlepiej skórzane) np. buty "skutery".
  Załóż rękawice tak, aby dokładnie chroniły przeguby rąk.
  Sprawdź najdogodniejsze dojście do gniazda lub roju (usuń przeszkody).
  Wszystkie czynności wykonuj w sposób opanowany, bez gwałtownych ruchów.
  Ratownik biorący udział w takich akcjach nie powinien używać dezodorantów lub innych środków wydzielających silne zapachy.
  W każdym przypadku zaopatrz się w środek owadobójczy (ochrona osobista).
  Należy również usunąć w promieniu 20 m wszystkie osoby postronne.
  Stosuj półmaskę (aparat izolacyjny) w razie konieczności zastosowania środków owadobójczych - chemicznych.
  Dobieraj odpowiednie rojnice, stosownie do rodzaju zagrożenia. Rojnice używane do zbierania rojów pszczół nie powinny być stosowane do usuwania gniaz os i szerszeni.
  Pamiętaj - zbieranie owadów odbywa się przy udziale dwóch ratowników.
  Zachowaj ogólne zasady BHP zwłaszcza podczas pracy w miejscach trudno dostępnych lub słabo wentylowanych.
  Po zakończeniu każdej akcji odpocznij i wysusz ubranie.
  Nie wpadaj w panikę w razie użądlenia - postępuj zgodnie z zasadmi Pierwszej pomocy.
  Uwaga! Wskazane jest przeprowadzenie badań alergologicznych w celu sprawdzenia uczulenia na jad owadów tych ratowników, którzy mają zajmować się usuwaniem omawianych zagrożeń.
  Praktyczne rady dla innych osób biorących udział w akcji oraz ludzi postronnych:

  w razie ataku pszczół, os czy szerszeni osłoń głowę a szczególnie twarz rękoma lub odzieżą.
  nie opędzaj się od zbliżającej się pszczoły, nie próbuj jej uderzyć : może ją to rozdrażnić,
  oddal się powoli z niebezpiecznej okolicy, bez gwałtownych ruchów,
  przed pszczołami schroń się w jakimkolwiek ciemnym pomieszczeniu, bowiem choć pracują w ciemnym ulu "nie lubią ciemnych pomieszczeń",
  gdy pszczoła wkręci się we włosy, nie próbuj wyjmować jej palcami, najlepiej wyczesać je szybko grzebieniem,
  gdy w pobliżu został ktoś użądlony, staraj się oddalić z tego miejsca. Substancja alarmowa znajduje się w jadzie pierwszej pszczoły, może zmobilizować następne do ataku,
  pot, silny zapach perfum, alkohol wywołują agresję u pszczół.

   

  Sprzęt do usuwania miejscowych zagrożeń spowodowanych przez pszczoły, osy oraz szerszenie:

  • KOMBINEZON - powinien być wykonany z materiału jasnego, gładkiego, łatwego do prania i suszenia. Najczęściej jest to surowe płótno lniane. Winien być zapinany pod szyję z rękawami zaopatrzonymi w mankiety szczelnie przylegającymi do przegubów rąk. Może być wyposażony w doszyty kapelusz pszczelarski, chroniący głowę i twarz.
  • KAPELUSZ PSZCZELARSKI - najczęściej wykonany z materiału identycznego co kombinezon z wbudowaną w jego części twarzowej siatką z materiału sztucznego. Kapelusz jest zaopatrzony w ściągacze w części szyjnej oraz ściągacz zakładany pod brodę uniemożliwiający jego przesuwanie się. kapelusz (tak jak ubranie) musi być luźny, nie może przylegać do głowy.
  • RĘKAWICE OCHRONNE - powinny być wykonane z miękkiej skóry, nie ograniczającej ruchów palców, a jednocześnie uniemożliwiające przedostanie się żądła. Muszą to być rękawice 5-ciopalcowe z uwagi na charakter pracy ratownika.
  • PODKURZACZ - składa się z paleniska z kominkiem oraz mieszka. Jako paliwa używa się do podkurzacza suchego próchna drzew liściastych lub huby rosnącej na drzewach liściastych. Podkurzacz stosowany jest do uśmierzania podrażnionych pszczół.
  • DŁUTO PASIECZNE LUB NÓŻ - służy do oddzielenia plastrów od różnych powierzchni lub odcinania gniazd. Wykonany jest z stali nierdzewnej o wymiarach 200 mm długości, 35-40 mm szerokości i ok. 3 mm grubości, końce są spłaszczone i wyostrzone.
  • SZCZOTKA PSZCZELARSKA - to niewielka, płaska szczotka z drewnianą rączką, wykonana z jasnego włosia końskiego lub tworzyw sztucznych, służąca do zgarniania owadów. Przed użyciem należy ją zwilżyć wodą - wilgotna nie drażni pszczół.
  • SKRZYNKA TRANSPORTOWA - to lekka skrzynka wykonana z cienkiej sklejki, zaopatrzona w szczelną pokrwę. W bocznych ściankach wykonane są otwory wentylacyjne. Skrzynki służą do zbierania i czasowego przechowywania oraz transportowania rojów pszczół, gniazd os i szerszeni.
  • SPRYSKIWACZ - służy do opryskiwania owadów wodą w celu zmniejszenia ich aktywności oraz zgromadzenia w innym miejscu.
  • PÓŁMASKA I OKULARY OCHRONNE - służą do ochrony osobistej podczas zbierania gniazd w trudno dostępnych miejscach gdy stosujemy środki owadobójcze lub chemiczne.

  INNY SPRZĘT - oczywiście należy stosować inny sprzęt pomocniczy powszechnie stosowany w pożarnictwie jak: drabiny, linki ratownicze, gaśnice śniegowe oraz inny sprzęt i urządzenia w zależności od potrzeb i sytuacji.

  Technika zbierania rojów pszczół oraz usuwania gniazd os i szerszeni:

  Przystępując do zbierania uwięzionego roju pszczół należy go w pierwszej kolejności obficie skropić zimną wodą w celu ograniczenia możliwości latania owadów. Poniżej przedstawione zostały przypadki umiejscowienia roju pszczół oraz proponowana metody ich zbierania:
  Rój na cienkiej gałęzi - jest przypadkiem najłatwiejszym do zbierania. W tym celu należy podstawić skrzynkę transportową jak najbliżej miejsca uwiązania, odciąć ostrożnie i bez wstrząsów przenieść do skrzynki. Podczas zamykania skrzynki transportowej pozostawiamy szczelinę szerokości około 1-2 cm, umożliwiając w ten sposób wejście do skrzynki osobnikom będącym w trakcie lotu. Po czasie około 20 minut wszystkie pszczoły powinny wejść do rojnicy (skrzynki) którą należy szczelnie zamknąć. Pszczoły przekazać najlepiej do pasieki.
  Rój uwięziony na grubszej gałęzi - zebranie roju w tym przypadku polega na podstawieniu skrzynki pod rój i silnym, energicznym uderzeniu w gałąź, do której uwięzione są pszczoły. Następnie postępujemy jak opisano powyżej.
  Pszczoły na grubym pniu lub rozwidleniu konarów - w tym przypadku część owadów można zebrać do skrzynki za pomocą np. szczotki zmiatając je, a następnie ustawiamy skrzynkę tak aby opierała się o drzewo pamiętając o szczelinie. Najbardziej opieszałe osobniki popędzamy do skrzynki dymem z podkurzacza.
  Rój w dziupli lub otworze muru - w tym celu podstawiamy skrzynkę do otworu, w którym osadziły się pszczoły a następnie wykonujemy otwór poniżej miejsca lokalizacji roju. Przez wykonany otwór wprowadzamy dym z podkurzacza, który zmusza pszczoły do opuszczenia kryjówki.
  Rój na płaskich częściach muru - znajdujące się tam pszczoły spryskujemy obficie wodą a następnie przystawiamy skrzynkę tak aby przesuwając ją po murze, zgarnąć pszczoły do jej wnętrza.
  Rój na ziemi - w tym przypadku kładziemy skrzynkę na jej boku i po skropleniu wodą, nagarniamy owady do skrzynki szczotką i popędzamy dymem z podkurzacza. Następnie postępujemy podobnie jak opisano wyżej.
  Usuwanie gniazd os i szerszeni:

  Osy i szerszenie budują swoje gniazda w miejscach osłoniętych od waiatrów, deszczu, działania bezpośredniego promieni słonecznych. Są to najczęściej poddasza, luki wentylacyjne, zaciszne miejsca na balkonach, dziuple drzew, wolne miejsca pod dachami i tym podobnych miejscach. W wielu przypadkach występują utrudnienia związane z możlwiością dotarcia do gniazda. Niejednokrotnie sprzęt którym dysponujemy na samochodzie jest niewystarczający do przeprowadzenia akcji w sposób bezpieczny i skuteczny. W takich przypadkach należy dysponować do akcji inny specjalistyczny sprzęt np. by dotrzeć na duże wysokości: drabiny lub podnośniki samochodowe. Po dotarciu na miejsce zdarzenia przeprowadzamy jego dokładne oględziny - rozpoznanie tj. miejsce usytuowania gniazda, jego wielkość, drogi wejścia owadów. W zależności od występujących uwarunkowań przygotowujemy sprzęt potrzebny w czasie działania, dobieramy rodzxaj skrzynki transportowej (w szczególnie trudnych sytuacjach może to być worek wykonany z materiału naturalnego), usuwamy na bezpieczną odległość osoby postronne.
  Działania w zależnośći od położenia i rodzaju gniazda:
  Gniazdo na poddaszu z dostępem z wewnątrz - przez otwory prowadzące do wnętrza gniazda wprowadzamy strumień dwutlenku węgla (gaśnica śniegowa). Po upływie około 30 sekund owady odurzone gazem i odrętwiałe pod wpływem niskiej temperatury przestają być aktywne. Pod gniazdo podstawiamy skrzynkę transportową i zdecydowanymi cięciami noża odcinamy gniazdo od miejsca jego zamocowania, a następnie lokujemy je w tejże skrzynce. Należy pamiętać o dokładnym sprzątnięciu wszystkich pozostałości po gnieździe spryksujemy środkiem chemicznym.
  Gniazdo w dziupli drzewa - po dotarciu do miejsca założenia gniazda, owady odurzamy z CO2. W tym przypadku możliwe jest zebranie gniazda w całości. Robimy to na raty, używając do tego dowolnego typu czerpaka, łyżki itp.
  Owady w materiałych rolowanych (zwinięty dywan, złożona kołdra itp.) - usuwanie takich gniazd jest związane z kilkukrotnym działaniem CO2. Po odurzeniu owadów w pierwszej warstwie, wyciągamy gniazdo i umieszczamy jego część w skrzynce. Odwijamy następną warstwę materiału i czynność powtarzamy do momentu całkowitego zebarnia całego gniazda. Pozostałość po miejscu usadowienia gniazda zabezpieczamy środkiem owadobójczym.
  Gniazdo między gałęziami krzaków i drzew - po odurzeniu owadów CO2 sekatorem lub ostrym nożem obcinamy gałązki tak, aby nie uszkodzić gniazda. Gniazdo z częściami gałązek umieszczamy w skrzynce transportowej. Miejsce po gnieździe zabezpieczamy jak wyżej.
  Gniazdo w kanale wentylacyjnym - niezbędną czynnością, jest tu dotarcie do gniazda poprzez usunięcie różnego rodzaju elementów typu: kratki, cegły, wentylatory itp. często otwór wentylacyjny zbudowany jest w kształcie litery "Z". W tym przypadku dojście do gniazda trzeba wykonać z dwóch stron. Bywa i tak, że otwór wentylacyjny jest zbyt długi, a dotarcie do gniazda niemożliwe. Wówczas lokalizacje gniazda należy prowadzić na zasadzie nasłuchiwania. W miejscach, gdzie spodziewamy się gniazda przesuwamy narzędziem po ścianach kanału. Gdy trafimy na gniazdo w miesjcu tym słychać będzie wyraźny szum. Zlokalizowawszy gniazdo do kanału wpuszczamy CO2. W chwile po ustaniu szumu robimy otwór w kanale by usunąć zagrożenie. W przypadku zauważenia wzmożonej aktywności owadów, czynności z CO2 ponawiamy. Po usunięciu gniazda do skrzynki, miejsce to zabezpieczamy środkiem owadobójczym.
  Przypadki szczególne - czasem zdarza się i tak że aby usunąć gniazdo należałoby naruszyć elewację zewnętrzną budynku, część wyposażenia wnętrza itp. W tych przypadkach koszty naszej interwencji byłyby zbyt wysokie w stosunku do wartości przyszłej naprawy. Odnosić się to może do różnego rodzaju obiektów zabytkowych, szpitali, oraz innych obiektów objętych ochroną konserwatora zabytków. Działania PSP w takich okolicznościach starajmy się ograniczyć do - jeśli to możliwe do usunięcia bez naruszenia jakiejkolwiek częsci obiektu, drogą być może niekonwencjonalnego pomysłu.
  Gniazdo w ziemi - usunięcie polega na rozkopaniu miejsca zagnieżdżenia i zebraniu gniazda, jak w przypadkach przedstawionych powyżej. Jeśli dotarcie do gniazda jest utrudnione (lub niemożliwe) należy miejsce usadowienia zatopić wodą.
  UWAGA!!! Używając środków chemicznych (owadobójczych) działających drogą kontaktową np. Boygan Spray, Nexalotte Specjal dla przywabienia os postawiamy naczynie z cukrem rozpuszczonym w wodzie (o gęstości syropu). Do opryskiwania gniazd można stosować preparaty opryskowe aerozolowe o działaniu oddechowym np. RO-90, Muchotoxin, Sanitozol. Należy zachować wszelkie środki ostrożności bo są to środki silnie toksyczne (stosuj półmaski z odpowiednim pochłaniaczem oraz okulary). W wewnątrz pomieszczeń zabieg powinien być wykonywany w najmniejszej aktywności owadów, czyli nocą lub przy pochmurnej pogodzie w chłodny dzień. Dezynfekcje najczęściej należy powtórzyć. Gniazdo najlepiej spalić w bezpiecznym miejscu.

  Realizując ratownicze zadania ustawowe strażacy muszą pamietać, że pszczoły, osy czy szerszenie stanowią integralny element środowiska biologicznego w którym żyje człowiek. Stosowanie środków owadobójczych powinno stanowić ostateczną metodę ich usunięcia. Owady te, posiadają bardzo dobrze rozwinięty zmysł współżycia w stadzie które tworzą, nazywanym zresztą rodziną. Pamiętając zatem o ochronie środowiska naturalnego, starajmy zbierać je żywe, całymi rodzinami i po przetransportowaniu, wypuszczajmy je do naturalnych środowisk jakimi są tereny obszarów leśnych.

  wróć...

• Gaszenie Pożarów i Środki Gaśnicze >>

  Gaszenie Pożarów i Środki Gaśnicze

  Środek gaśniczy--to substancja w postaci ciekłej (woda),stałej (proszek gaśniczy) oraz gazowej (dwutlenek węgla) która po wropawadzenia do źródła ognia zatrzymuje proces spalania materiału palnego.Do środków gaśniczych zaliczamy także piane gaśniczą oraz inne gazy (aztor,argon).Dobranie odpowiedniego środka gaśniczego zależy od wielu czynników.Najczęstsze to:

  -Chronionego Mienia 

  -Palących się materiałów

  -Wielkości pożaru

   

  Zasadą jest przestrzeganie stosowania odpowiedniego środka do danej grupy pożarów

  GRUPY POŻARÓW:

  -Grupa A-ciała stałe (drewno,papier) można gasić wodą,pianą,dwutlenkiem węgla oraz w niektórych przypadkach proszkiem gaśniczym.

  -Grupa B-ciecze i materiały topiące się (benzyna,olej napędowy,plastiki) można gasić pianą,proszkiem gaśniczym oraz innymi gazami obojętnymi

  -Grupa C-gazy (propan-butan) można gasić proszkiem gaśniczym,dwutlenkiem węgla lub rozproszoną wodą

  -Grupa D-metale lekkie można gasić specjalnymi proszkami gaśniczymi

  -Grupa F-oleje i tłuszcze pochodzenia roślinnego oraz zwierzęcego w urządzeniach kuchennych można gaśić pianą,proszkiem i dwutlenkiem węgla

   

  Prądy wodne
  dzielimyna zwarte i rozproszone, arozproszone na kropliste i mgłowe.

  Prąd zwartyjest to strumień odziałaniu miejscowym, a więc o dużej energiimechanicznej. Jest to dużym atutemw sytuacji gdy podejmujemy gaszenie zdużej odległości, gdy strumień wodychcemy skierować w określony punkt,lub gdy zachodzi potrzeba zbijaniapłomieni.

  Cechy charakterystyczne i zastosowanieprądu zwartego:
  - Możliwość prowadzenia działań ze znacznej odległości.
  - Duża łatwość przenikania bezpośrednio do strefy spalania.
  - Możliwość naruszenia słabych elementów konstrukcyjnych, poprzez działaniemechaniczne prądu zwartego.

  Cechy charakterystyczne i zastosowanieprądu rozproszonego:
  - Wysoka skuteczność gaszenia.
  - Zdolności osadzania pyłów - używa się je do gaszenia materiałów sypkich iwłóknistych.
  -Zdolność pochłaniania promieniowania cieplnego - stosowane są przezratownikaw celach osłony przed tym promieniowaniem podczas wchodzeniado strefyzagrożonej, a także do schładzania nagrzanych powierzchni,które przygwałtownym podaniu zbyt dużej ilości wody mogłyby ulecdeformacji iuszkodzeniu.

  Cechy charakterystyczne i zastosowanieprądu mgłowego:
  - Działanie przestrzenne - mimo, iż mają one podobne zastosowanie jak kropliste,to jednak ich działanie jest bardziej efektywne.
  - Dzięki zdolnościom do osadzania i wypierania dymów stosuje się je również wokreślonych sytuacjach do oddymiania.
  - Dzięki rozbiciu, podawanego pod dużym ciśnieniem, strumienia wody osiąga sięlepszą skuteczność gaśniczą.

  Zasady operowania prądami wody:
  -Gasząc pożary na powierzchniach pionowych operować prądem wody z góryna dół,podobnie przy dwóch różnych płaszczyznach poziomych.
  -Działając w obronie kierować prądy wody w miejsca najbardziejzagrożone,zwrócić uwagę na otwory w ścianach starając się je osłaniaćprądami wody.
  - Przy pożarach w obiektach gdzie występuje silnezapylenie (młyny, suszarnie)oraz przy gaszeniu materiałów sypkich istrzępiastych stosować prądyrozproszone.
  - Pożary ukryte należy gasić z jednoczesną rozbiórką elementówbudowlanych.
  - Woda może być podawana i zatrzymywana tylko na wyraźne polecenie przodownika.
  - Bezwzględnie pamiętać o niebezpieczeństwie grożącym wskutek oddziaływaniawodą na urządzenia pod napięciem.

   

  
  PIANA GAŚNICZA

  Piana Gaśnicza - to nagromadzenie napełnionych powietrzem pęcherzykówwytworzonych z roztworu pianotwórczego, stosowane w celach gaśniczych.

  Środek pianotwórczy + woda = Wodny Roztwór Środka Pianotwórczego => WRŚP + gaz (powietrze, azot)= PIANA

  Dowytwarzania piany gaśniczej i podawania jej na miejsce pożaru służy sprzętpianowy.

  Podział pian (wg liczby spienienia):
  - Piana ciężka - LS od 1 do 20
  - Piana średnia - LS od 21 do 200
  - Piana lekka - LS powyżej 201

   

  PROSZKI GAŚNICZE

  Proszki gaśnicze -są to sproszkowane mieszaniny kilku składników(mających właściwościgaśnicze) w postaci ciał stałych. Od składu chemicznegoproszku,wielkości i kształtu ziaren zależy skuteczność ganicza proszku izakresjego zastosowania.
  Proszki gaśnicze dzielimy na:
  - Proszki typu ABC
  - Proszki typu BC
  - Proszki typu D

  Działanie gaśnicze proszków typu ABC i BCpolega na mechanizmiechemicznym (zachodzą reakcje chemiczne) ifizycznym - zasypywanie proszkiem(odcięcie dopływu tlenu do miejscapożaru).
  Działanie gaśnicze proszku typu D polega tylko na działaniufizycznym, na odizolowaniu płonącego metalu od utleniacza.

   

  
  DWUTLENEK WĘGLA

  Dwutlenek węgla -Bezbarwny gaz; cięższy od powietrza; bez zapachu;niepalny; przyciśnieniu około 40 atmosfer skrapla się i w postaciskroplonejprzechowywany jest w gaśnicach, agregatach, butlach; nieprzewodzi prąduelektrycznego;

  Dwutlenek węgla:
  zalety:
  - Niska Cena.
  - Łatwoć otrzymywania.
  wady:
  - Toksyczny (15% objętości w powietrzu, gdzie przebywają ludzie powoduje utratęprzytomności)
  - Zastosowanie tylko w pomieszczeniach o niewielkiej kubaturze.
  - Konieczność stosowania ciężkich butli wysokociśnieniowych.

   

  Zasady dotyczące gaszeniem Dwutlenkiem węgla:
  -Gasząc poprzez działanie miejscowe, należy podejść blisko ogniskapożaru i pouruchomieniu gaśnicy lub agregatu skierować dyszę na palącysię obiekt starającsię ułożyć warstwę gazu wokół niego.
  - Znaczniewiększą skuteczność uzyskujemy gasząc przez wypełnieniepomieszczenia,należy przy tym pamiętać o usunięciu ludzi i zwierząt orazzamknięciuotworów.
  - Za pomocą dwutlenku węgla nie gasimy palącej się naczłowieku odzieży zewzględu na możliwość spowodowania obrażeń -śnieżnobiałe grudki majątemperaturę -79 stopni Celsjusza.

  Zasady operowania prądami wody:
  -Gasząc pożary na powierzchniach pionowych operować prądem wody z góryna dół,podobnie przy dwóch różnych płaszczyznach poziomych.
  -Działając w obronie kierować prądy wody w miejsca najbardziejzagrożone,zwrócić uwagę na otwory w ścianach starając się je osłaniaćprądami wody.
  - Przy pożarach w obiektach gdzie występuje silnezapylenie (młyny, suszarnie)oraz przy gaszeniu materiałów sypkich istrzępiastych stosować prądyrozproszone.
  - Pożary ukryte należy gasić z jednoczesną rozbiórką elementówbudowlanych.
  - Woda może być podawana i zatrzymywana tylko na wyraźne polecenie przodownika.
  - Bezwzględnie pamiętać o niebezpieczeństwie grożącym wskutek oddziaływaniawodą na urządzenia pod napięciem.

  Zasady obowiązujące podczas podawania piany gaśniczej:
  -Grubość warstwy piany dostosowujemy do rodzaju palącego się materiałuorazrealizowanego zadania taktycznego, powinna w przybliżeniu wynosić:dla ciałstałych około 10 cm, dla cieczy palnych w zależności odtemperatury zapłonu od10 cm do 20 cm, dla piany gaśniczej stosowanej wobronie grubość warstwypowinna wynosić od 5 cm do 7 cm.
  - Przypodawaniu prądów piany średniej i lekkiej należy zastosowaćodpowiednieśrodki ochrony osobistej oraz zabezpieczenie przodowników zpowodu niewielkiegozasięgu strumienia gaśniczego.
  - Ze względu nawłaściwości niszczące piany należy stosować ją bardzo ostrożniepodczaspożarów gdzie występują materiały stanowiące znaczna wartośćmaterialną,kulturową czy techniczną.
  - Nie wolno podawać piany w obecności urządzeń i przewodów elektrycznychznajdujących się pod napięciem.
  -W przypadku równoczesnej pracy wodą i pianą nie należy kierować prądówwodyna miejsca, w których ułożono warstwy piany, gdyż spowoduje to jejwymywanie.

  Zasady posługiwania się proszkami gaśniczymi:
  - Należy w miarę możliwości odejść od ogniska pożaru, aby w strefę spalaniawprowadzać chmurę proszku.
  - Na otwartej przestrzeni zajmujemy stanowiska gaśnicze z wiatrem, którynaprowadzi chmurę proszku nad ognisko pożaru.
  -Używając gaśnic lub małych agregatów do gaszenia urządzeńelektrycznych,należy unikać zbytniego zbliżania wylotu prądownicy dourządzenia znajdującegosię pod napięciem.

  wróć...

• Ubiór Strażaka i Podręczny Sprzęt Gaśniczy >>

  Ubiór Strażaka i Podręczny Sprzęt Gaśniczy

  Ubiór Ochronny strażaka OSP

   

  W skłąd odzieży ochronnej i specjalnej wchodzą:

  • ubranie ochronne dwuczęściowe
  • ubranie specjalne dwuczęściowe
  • ubranie koszarowe
  • rękawice i kominiarka
  • buty specjalne
  • chełm

  Odzieź ochronną i specjalną nosi się przy 

  • Akcjach ratowniczo-gaśniczych
  • ćwiczeniach bądź szkoleniach udoskanalających sprawność strażaka

  Dopuszcza się noszenie ubrania typu "moro" bądź ubrania koszarowego podczas akcji ratowniczych, jeśli nie jest konieczne użycie ubrania ochronnego lub specjalnego. O rodzaju użytej odzieży decyduje kierujący akcją po dokonaniu rozpoznania zagrożeń w miejscu interwencji. Odzież ochronną stosuje się do czasu zniszczenia bądź naturalnego zużycia.

  ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

  Podręczny sprzęt gaśniczy - jest przeznaczony do gaszenia pożarów w zarodku, w pierwszej fazie jego powstania. Jego główną cechą jest mały ciężar oraz prostota w użyciu, co powoduje możność użycia przez osoby dorosłe bez specjalistycznego przeszkolenia (sposób użycia jest przedstawiony na etykietach sprzętu). Do tej grupy zaliczamy:

  • hydronetki gaśnicze
  • gaśnice
  • koce gaśnicze
  • małe agregaty gaśnicze
  • sita kominowe
  • hydrant wewnętrzny
  • kule gaśnicze
  • wąż pożarniczy

  wróć...

• Pierwsza Pomoc >>

  Pierwsza Pomoc

  Pierwsza pomoc – zespół czynności wykonywanych w razie wypadku, urazu lub nagłego ataku choroby w celu ochrony życia lub zdrowia poszkodowanego oraz zminimalizowania niekorzystnych następstw, zanim możliwe będzie udzielenie specjalistycznej pomocy medycznej (po przewiezieniu do szpitala).

   

   

  W zakres pierwszej pomocy przedmedycznej wchodzą takie czynności jak (istotna kolejność):
  -zabezpieczenie miejsca wypadku
  -sprawdzenie stanu poszkodowanego (podstawowych funkcji życiowych – krążenia, oddechu i świadomości, zlokalizowanie odniesionych urazów)
  -zapewnienie sobie pomocy, wezwanie pogotowia ratunkowego lub innych specjalistycznych służb ratowniczych
  -prowadzenie resuscytacji krążeniowo-oddechowej, zatamowanie krwotoków i działanie przeciwwstrząsowe
  -wykonanie pozostałych/innych czynności ratunkowych zależnych od stanu poszkodowanego
  -ułożenie poszkodowanego w pozycji bezpiecznej (jedynie jeżeli poszkodowany jest nieprzytomny i zaistniała potrzeba pozostawienia go bez opieki na dłuższy czas)

   

  Zabezpieczenie miejsca wypadku
  Zabezpieczenie miejsca wypadku ma na celu ochronę zarówno poszkodowanego, ratownika, jak i osób trzecich (gapiów, innych uczestników ruchu drogowego, itp.).

  Procedury zabezpieczania są zależne od sytuacji. Standardowo w wypadkach komunikacyjnych zatrzymuje się ruch na danym odcinku drogi. W tym celu na drodze, w odpowiednio oddalonym miejscu ustawia się trójkąt ostrzegawczy. Praktycznie odległość ustawienia trójkąta od miejsca zdarzenia zależy od rodzaju drogi (inna będzie na drodze gminnej, inna na autostradzie), warunków atmosferycznych, rzeźby terenu, itd. Trójkąt ostrzegawczy w razie konieczności może być zastąpiony np. samochodem, który – o ile jest dobrze widoczny – może spełniać podobną funkcję.

  Wypadki w domu, szkole, miejscu pracy nie wymagają zwykle szczególnych zabezpieczeń. W przypadku drgawek (np. epilepsji) konieczne jest usunięcie twardych przedmiotów (stoły, krzesła), aby ograniczyć urazy kończyn i tułowia.

  Jeśli niemożliwe jest wystarczające opanowanie sytuacji (płonące mieszkanie lub samochód, skażenie chemiczne, pojazd mogący zjechać ze zbocza, możliwość karambolu, itd., ale także zagrożenie wstrząsem znajdujących się wewnątrz pojazdu poszkodowanych) w miarę możliwości przystępuje się do ewakuacji poszkodowanych.

  Sprawdzenie stanu poszkodowanego, Funkcje życiowe[edytuj]
  U pacjenta nieprzytomnego należy określić, czy oddycha, przykładając policzek nad jego usta, obserwując zarazem czy unosi się klatka piersiowa (tzw. widzę, słyszę, czuję – jeśli ratownik na policzku nie wyczuł oddechu, nie usłyszał jego świstu ani nie zobaczył unoszącej się i opadającej klatki piersiowej powinien uznać, że poszkodowany nie oddycha). Przy określaniu innych nieprawidłowości kluczowe znaczenie ma obserwacja nieprzytomnego chorego.

  O ile poszkodowany jest przytomny, ratownik może spróbować zebrać wywiad – jest to istotne szczególnie przy chorobach przewlekłych (takich jak cukrzyca), jeśli to one spowodowały, że chory potrzebuje pomocy (np. podania glukozy).

  Wzywanie pomocy[edytuj]
  Wezwania pomocy należy dokonać po ustaleniu stanu poszkodowanego, ale przed rozpoczęciem udzielania pomocy (bezwzględnie dotyczy to resuscytacji krążeniowo-oddechowej, ale można poświęcić 1 minutę na opatrzenie obrażeń bezpośrednio zagrażających życiu, jak krwotok, czy wstrząs) lub – o ile to możliwe – równocześnie (np. prosząc przechodnia, aby zrobił to za ratownika).

  Zwykle zawiadamia się pogotowie ratunkowe ale można także powiadomić straż pożarną i policję w przypadku wypadku drogowego.

  Numery alarmowe w Polsce
  Policjaa 997
  Straż pożarnaa 998
  Pogotowie ratunkowea 999
  Jednolity ogólnoeuropejski numer alarmowya 112
  MOPR, WOPR, GOPR i TOPR 985 lub 601 100 100
  a – następuje połączenie z centrum powiadamiania ratunkowego
  Przy zgłaszaniu wezwania należy podać (istotna kolejność):

  miejsce zdarzenia;
  rodzaj zdarzenia (wypadek drogowy, wypadek w pracy, etc.);
  liczbę poszkodowanych;
  stan poszkodowanych;
  imię i nazwisko wzywającego pomocy;
  numer telefonu, z którego dzwonimy.
  Po podaniu wszystkich informacji należy poczekać na dodatkowe pytania dyspozytora i potwierdzenie przyjęcia zgłoszenia.

   

  Bezpieczeństwo osoby udzielającej pierwszej pomocy

  Aby uniknąć ryzyka nabycia choroby infekcyjnej podczas udzielania pierwszej pomocy, musimy stosować środki ochrony własnej oraz proste procedury:

  --Należy zawsze używać rękawiczek medycznych. Jeżeli nie posiadamy rękawiczek medycznych, należy założyć na dłonie worki foliowe lub jakikolwiek wodoodporny materiał
  --Wskazane jest dokonanie standardowej dezynfekcji miejsca zdarzenia, które zapobiega rozprzestrzenianiu się infekcji
  --Należy zbierać wszelkie środki użyte w miejscu zdarzenia do jednej torby
  --Po udzieleniu pierwszej pomocy należy umyć ręce mydłem
  --W razie podejrzenia, iż zostaliśmy narażeni na infekcję, należy poinformować o tym pomoc medyczną lub skontaktować się ze swoim lekarzem
  --Bezpieczeństwo ratownika

  wróć...