"Ochotnicza Straż Ogniowa z wielu względów jest doniosłym posterunkiem służby publicznej, pod której sztandarami obywatel zaprawia się do dyscypliny, uczy się posłuchu i karności dla swej władzy przez niego samego wybranej, pogłębia w swym sercu poczucie obowiązku i poświęcenia, a w sztandarze swym widzi symbol jedności, bez której nie masz w społeczeństwie i państwie ładu, harmonii i poszanowania dla siły moralnej."

Bolesław Chomicz

Materiały zebrali:

Stefan Kaszkowiak

Andrzej Liszkowski

Marian Radomski

Za ofiarowane materiały i pomoc w opracowaniu wydania, składamy podziękowania: Mirosławowi Wieczorowi, Jadwidze Jackowskiej, Michałowi Ziemskiemu, Wiesławowi Michalakowi, Henrykowi Rusinkowi, Markowi Magdzińskiemu, Wojciechowi Nolce, Darii Weideman, Zdzisławowi Dzikowi.

Zdjęcia i materiały z archiwum jednostek OSP MiG Wronki i zbiorów Muzeum Regionalnego we Wronkach

Opracowano na podstawie:

1. „Pamiętnik Jubileuszowy Związku Straży Pożarnych Powiatu Szamotulskiego z okazji 75-lecia Wronieckiej OSP i Święta Strażackiego we Wronkach w dniach 4 i 5 czerwca 1932r.”

2. „100-lecie Ochotniczej Straży Pożarnej we Wronkach 1857 – 1957”

3. Wróblewska Teresa „125-lecie Ochotniczej Straży Pożarnej we Wronkach 1857 – 1982” OSP Wronki wrzesień 1982

4. Pilawski Władysław „Ochrona przeciwpożarowa Czarnkowa, powiatu czarnkowskiego, czarnkowsko-trzcianeckiego” KP PSP Czarnków 2006

5. www.zosprp.pl

6. Kronika OSP Wronki

7. Wronieckie Sprawy

KALENDARIUM

OCHOTNICZEJ STRAŻY POŻARNEJ WE WRONKACH

OCHOTNICZA STRAŻ POŻARNA WE WRONKACH za wierną służbę społeczeństwu i zasługi dla ochotniczego ruchu strażackiego odznaczona została przez Zarząd Główny Związku Ochotniczych Straży Pożarnych w Warszawie trzykrotnie „ZŁOTYM ZNAKIEM ZWIĄZKU OSP" z okazji jubileuszów 75-lecia (1932 roku) i 110-Iecia (1967 roku) oraz 140-lecia istnienia (1997 roku).

Nękane często klęską pożarów, Wronki wcześniej od innych miast uświadomiły sobie potrzebę zorganizowania racjonalnej obrony przeciwpożarowej. Toteż straż pożarna naszego miasta zajmuje jedno z czołowych miejsc najstarszych straży pożarnych na ziemiach polskich i spogląda z dumą i radością na 150-lecie swej chlubnej działalności dla dobra publicznego. Straże pożarne w Polsce nigdy nie ograniczały swojej działalności tylko do spraw związanych z zabezpieczeniem przeciwpożarowym. W latach nie­woli i później, w latach okupacji hitlerowskiej utrzymywały i rozwijały kulturę polską, budziły patriotyzm w społeczeństwie. Życie strażackie było i jest szkołą poświęcenia swoich osobistych korzyści dla dobra ogólnego.

Dorobek wronieckiej Ochotniczej Straży Pożarnej daje świadectwo peł­nej ofiarności społecznej w walce z żywiołem. W latach niewoli jednostka straży stanowiła ostoję polskości, jej członkowie niejednokrotnie udowadniali swój patriotyzm.

Od początku XIXw. we Wronkach znajdował się niezbędny sprzęt pożarniczy, w tym dwie skrzyniowe sikawki tłoczące, większa i mniejsza. Ale brak jednak podstaw, by twierdzić, że ist­niała w tym czasie zorganizowana straż pożarna. Z raportów ówczesnego burmistrza Piątkowskiego dowiadujemy się, że we Wronkach istniały od lat tzw. „straże ogniowe” (Feuerwachen), składające się pierwotnie z dwóch, a potem z sześciu ludzi. Byli to mieszkańcy miasta, przeszkoleni o sposobach walki z pożarem, kolejno powoływani do pełnienia straży i gaszenia pożarów. Przydzielano ich stró­żom nocnym, których wówczas było dwóch. Najprawdopodobniej, rola „stróży pożarnych" polegała na stłumieniu własnymi siłami pożaru w za­rodku lub dostarczeniu sprzętu na jego miejsce. Dzwony kościelne uprze­dzały mieszkańców o niebezpieczeństwie, a następnie ręcznie ciągnięto si­kawki na miejsce pożaru. Biorąc pod uwagę choćby pobieżną znajomość taktyki przeciwpożarowej stróży wnioskować należy, że po zaalarmowaniu współobywateli razem z ogniomistrzem kierowali akcją ratowniczą. Taką formę miała obrona przeciwpożarowa do 1857 roku.

Na „stróży pożarnych" powoływano ludzi niezawodnych, znane są je­dnak przykłady nieobowiązkowości. Dnia 23 stycznia 1846r. żandarm konny Kirchner skontrolował straże i w swoim raporcie stwierdził, że o 23.00 obecne były tylko trzy osoby. Burmistrz von Hoyer przesłuchał stróża nocnego Chryzostoma Białeckiego, który zeznał, że trzej stróże nie stawili się tego dnia do pełnienia straży. Byli to woźnica Woynowski, syn woźnego miejskiego Kapelski i Ejasz Salomon. Zostali oni ukarani grzywną lub aresztem (Salomon zapłacił 6 srebrników, pozostali odbyli karę sześciogodzinnego aresztu). Przypadek ten zapewne stanowił ostrzeżenie dla innych.

Na początku XIXw. sikawki miejskie brały udział w gaszeniu pożarów w okolicy Wronek, np. w Biezdrowie, Nowej Wsi, Chojnie, Obrzycku, Ostrorogu. Wówczas z danej miejscowości przesyłano konie do Wronek. Zdarzało się, że miejscowi posiadacze koni dobrowolnie i bezinteresownie ofiarowywali je, by sikawki jak najprędzej dotarły na miejsce pożaru. W celu zapewnienia transportu sikawek w 1852 roku Magistrat ustalił taryfę opłat za dostarczenie zaprzęgów jedno i dwukonnych. Taryfa ta obowiązywała do 1901r. Akcja taka była w pewnym stopniu zorganizowana i opierała się zapewne na istniejących „strażach ogniowych”. Wiemy, że już w końcu XVII wieku większe miasta wyznaczały od siebie „starszych ogniowych”, którzy z urzędu kierowali gaszeniem pożaru i którym podlegali. Zazwyczaj byli to rajcowie miejscy lub ławnicy gminni, nie byli to jeszcze fachowcy.

Przez pewien czas dowódcą sikawki był mistrz kołodziejski i radny miejski Wobschall. Był to człowiek umiejący sobie radzić w najtrudniejszych sytuacjach, pełen poświęcenia i ofiarności. Gdy brakowało koni (a zdarzało się tak przed rokiem 1852, tzn. przed ustaleniem taryfy opłat za dostarczanie zaprzęgów), zabierał konie pocztowe, jak to się stało w czasie pożaru zabudowań gospodarskich w Dobrojewie, trwającym całą noc i dzień. Występowały wówczas trudności z powrotem sikawki do Wronek. Wtedy Wobschall sprowadził własne konie. Pewnego razu, gdy wybuchł pożar w Chojnie do­starczył zaprzęg i ludzi do obsługi sikawki. Władze miasta doceniły postawę Wobschaila i wystosowały pisemne podziękowanie za jego ofiarną i bezinteresowną służbę. O skuteczności akcji gaszenia pożarów we Wron­kach świadczą też liczne premie pieniężne przyznawane przez Krajowe Ubezpieczenie Ogniowe w Poznaniu.

PIEŚŃ STRAŻACKA

Uderzył grom — i bije dzwon, Pożaru dzwon na trwogę! Hej zbiórka! Wlot ze wszystkich stron zbiegamy się — i w drogę!

Przez ramię sznur, na głowie kask i topór w skrach migota... gdzie łuna, gdzie posępny blask strażacka tani robota!

Choć huczy płomień, bucha dym, choć klęska szczerby ryje, w zmaganiu jest w żywiole swym, ochoczy duch ożyje!

Gdy opadł na Polskę walki czas wśród burz i gromów pory, na wrogów krzyk wszyscy wraz podnieśliśmy topory.

Aż zachciał się podpalać-wróg i cofnął chciwe macki, i gromił go jak tylko mógł, nasz wierny huf strażacki.

W płomiennych żarach umiej trwać, nie ugiąć się przed klęską, a zawsze będzie harda brać, strażacka brać — zwycięska!

Antoni Bogusławski

Starego stulecia metryką w historię pokoleń wpisana od kupców i rzemieślników silna ofiarna oddana

W zaborach wojnach pokoju w jarzących grzywach kąpana wroniecka strażacka brać silna ofiarna oddana

Wśród lasów i zagród rosła spod skrzydeł Floriana łun krwawych pogromca silna ofiarna oddana

Na żywioł pożogę z toporem ochronie życia i mienia zdana od sikawki do autopompy silna ofiarna oddana

Pięć ćwierćwieczy już trwa przez które szła ogniem nękana najstarsza w kraju nad Wisłą silna ofiarna oddana

dh Wojciech Kudlińbki były członek 39 HDPoż

System „straży ogniowych” nie dawał gwarancji dostatecznego bezpieczeństwa i skutecznej walki z pożarem. Stąd też, pod koniec 1857 roku zrodziła się inicjatywa utworzenia zorganizowanej straży pożarnej. Autorzy tego pomysłu to najaktywniejsi działacze straży ogniowych oraz kilku radnych miejskich, między innymi Wobschall, radny Wincenty Ziemniewicz, kupiec Mottek, mistrz kowalski Karol Stróżyński. Pod ko­niec 1857r. sekretarz miejski, późniejszy burmistrz - Otterson, opracował projekt regulaminu ochrony przeciwpożarowej dla miasta. W dniu 30 grudnia 1857r. na forum Rady Miejskiej nastąpiło uchwalenie tego projektu, a więc powołanie do życia pierwszej zorganizowanej Ochotniczej Straży Pożarnej we Wronkach. Wybrano równocześnie dwóch radnych: pocztarza Molla i kupca Motka, aby wspólnie z Magistratem wybrali ludzi potrzebnych do zorganizowania pierwszej straży pożarnej. Z jednej strony była ona opar­ta o ochotnicze i bezinteresowne świadczenia obywateli miasta w walce z pożarami, a z drugiej o pewne sankcje w stosunku do niezdyscyplinowanych obywateli.

Rada Miejska ustaliła następujące funkcje w utworzonej straży po­żarnej:

- 2 naczelników,

- 2 dowódców oddziałowych i ich zastępców,

- 1 dozorcę sikawki i jego zastępcę,

- 12 ludzi i 12 zastępców do obsługi sikawki nr 1,

- 8 ludzi i 8 zastępców do obsługi sikawki nr 2,

- 1 dozorcę i 16 ludzi do bosaków,

- 1 dozorcę drabinowego, jego zastępcę oraz 8 ludzi do drabin,

- 1 mistrza murarskiego i 1 mistrza ciesielskiego do nadzoru przy pra­cach przeciwpożarowych,

- 10 robotników i 6 zastępców do oddziału toporników,

- 24 ludzi do dostawy wody,

- 1 dozorcę i jego zastępcę,

- 2 dozorców i 2 zastępców oddziału porządkowego,

- 24 ludzi oddziału porządkowego.

Dnia 12 stycznia 1858r. wybrano ipowołano pierwszą zorganizowaną Straż Pożarną. Na pierwszego naczelnika OSP Wronki wybrano Wobschalla, a funkcję naczelnika powierzono Wincentemu Ziemniewiczowi, drugiego - Adolfowi Głowieckiemu. Dnia 6 października 1863r. stanowisko naczelnika objął Karol Stróżyński, a zastępcy - Teodor Rusinowski. Każdy otrzymał z kasy miejskiej po 5 talarów, reszta członków straży pełniła swe funkcje honorowo. Strażacy rekrutowali się wówczas głównie z drobnych rzemieślników, kupców, częściowo z robotników.

Warto zapoznać się z rozporządzeniem uchwalonym 30 grudnia 1857r., spisano je na siedmiu stronach arkusza kancelaryjnego, składało się z wstępu i 19 paragrafów ujętych w cztery rozdziały. Jego podstawą prawną był § 5 ustawy z dnia 11 marca 1850r. o zarządzie policyjnym. Rozdział I (§ 1-4) zawierał ogólne przepisy i podstawy organizacyjne straży. Znakiem przynależności do niej była opaska noszona na lewym ramieniu: biała dla członków, czerwona dla dowódców oddziałowych. Według paragrafu 10 obowiązkiem członków straży było zgromadzenie się przed strażnicą (mieszczącą się wówczas na obecnym Placu Wolności), na odgłos alarmu pożarowego, a także w czasie nadchodzącej burzy. Tam wydawano dalsze rozkazy. Regulamin ustalał podział stra­ży na 4 oddziały: sikawek, toporników, dostawy wody i porządkowych. Oddział sikawek obsługiwał sikawki, topornicy usuwali zagrożone pożarem obiekty i wszelkie przeszkody w pracy sikawek, oddział dostawy wody zajmował się dostarczeniem sikawką dostatecznej ilości wody ze studni publicznych, prywatnych lub z Warty; obsługiwał też kufy. Oddział porządkowy zajmował się ratowaniem z palących się i zagrożonych pożarem zabudowań, osób, zwierząt i mienia, a także pełnił wartę na pogorzelisku.

Rozdział II rozporządzenia (§ 5 – 8) zawierał wskazówki dla ludności dotyczące jej obowiązków w czasie pożaru. W momencie zauważenia pożaru należało niezwłocznie zaalarmować straż. Wszystkie studnie prywatne musiały być udostępnione dla potrzeb straży. Właściciele koni obowiązani byli dostarczyć zaprzęgi do sikawek i kuf. Gdy pożar wybuchł nocą w domach przy ulicach, którymi straż spieszyła się na miejsce pożaru, powinny być pootwierane okiennice, na oknach porozstawiane palące się świece lub lampy, a przed drzwiami porozwieszane latarnie.

Rozdział III (§ 9 – 18) informował szczegółowo o obowiązkach członków straży. W rozdziale IV §19 ustalono kary za wykroczenia przeciwko postanowieniom regulaminu od 1 srebrnika do 3 talarów lub karę aresztu.

Dnia 30 kwietnia 1858r. władze policyjne ogłosiły omówiony regulamin jako rozporządzenie policyjne, podpisane przez zastępcę burmistrza - Sellego.

Straż Pożarna stała się posiadaczem znajdującego się w mieście sprzętu przeciwpożarowego, który wymagał gruntownej naprawy, której koszt pokrył Magistrat. Dokupiono też nowe sikawki, po otrzymaniu dotacji z Dyrekcji Krajowego Ubezpieczenia Ogniowego w wysokości około 40% ceny kupna.

Od 6 października 1863r. do 1890r. funkcję naczelnika straży pełnił Karol Stróżyński, a jego zastępcą w tym okresie był Teodor Rusinek.

Następne lata przyniosły częste zmiany w organizacji i pracy straży. Po kilku latach od momentu utworzenia zaczęło brakować ochotników oddanych sprawom ochrony przeciwpożarowej. Często zdarzały się nieusprawiedliwione nieobecności na ćwiczeniach oraz akcjach gaszenia pożarów. Wiele też było nieporozumień wewnątrz straży wynikających z przyczyn osobistych lub też politycznych.

Najwięcej kontrowersji związanych było z osobą naczelnika. Władze miejskie, opanowane coraz bardziej przez kupców i urzędników o narodowości niemieckiej, narzucały na czołowe stanowiska w straży ludzi, którzy do reszty, najczęściej Polaków, odnosili się niechętnie, wywołując taką samą niechęć do siebie. Spory godziły w sprężystość i wyniki pracy straży podczas ćwiczeń i pożarów. Spowodowało to reorganizację straży. Obok oddziałów ochotniczych, utworzono na pewien okres oddziały przymusowe, rozwiązując je znowu po kilku latach. Nie można dokładnie ustalić daty reorganizacji. Wykazy statystyczne wykonywane przez naczelnika i Magistrat podają lata 1887, 1888, 1889, a nawet rok 1899. Wiadomo, że trzon ochrony przeciwpożarowej stanowiła zawsze Ochotnicza Straż Pożarna (Freiwillige Fenerwache), a przymusową władze zaborcze powoływały tylko w pewnych okresach bardziej dla celów politycznych niż do walki z pożarem. Świadczy o tym chociażby sposób przeprowadzania zebrań strażackich. Rozpoczynano je i kończono okrzykiem na cześć cesarza i odśpiewaniem hymnu: „Deutschland, Deutschland iiber alles". Strażacy uczestniczyli też w niemieckich uroczystościach patriotycznych, np. z okazji urodzin cesarskich. Przymusowa straż była jednocześnie źródłem dochodu dla Rady Miejskiej, bowiem w myśl statutu wydanego w 1890r. można się było zwolnić z pełnienia obowiązków w przymusowej straży po uiszczeniu rocznej opłaty wynoszącej 3 marki. Około 50% zobowiązanych do pełnienia służby korzystało z tej możliwości.

W 1890r. zebrania OSP odbywały się w restauracji Szrankiewicza przy dzisiejszym Placu Wolności. Naczelnikiem był wtedy Niemiec Sandau, a zastępcą naczelnika Szrankiewicz, następnie naczelnikiem był Kober. W 1891r. przeniesiono miejsce zebrań strażackich do Krzyżankiewicza przy ul. Sierakowskiej. Stało się tak w wyniku zatargu między naczelnikiem Sandauem a dowódcą oddziałowym Szrankiewiczem.

Powiększyło się wyposażenie straży. W 1891r., korzystając z dotacji Krajowego Ubezpieczenia Ogniowego w Poznaniu, kupiono hydrofor, dzięki któremu można było dostarczyć wodę do sikawek bezpośrednio z Warty. Biorąc pod uwagę niewielkie ilości wody w 4 studniach publicznych i kilku trudno dostępnych stanowiło to wielkie ułatwienie. W 1896r. miasto kupiło dla potrzeb straży jedną kufę dębową oraz 10 cynkowych wiader.

Od 9 lipca 1890r. funkcję naczelnika pełnił Aronheim do 1916r. jego zastępcą był w tym okresie B.Wasilewski. Od 1916r. do 1921r. funkcję naczelnika pełnił Niemiec Schlecht.

Następne lata to okres zaniedbywania OSP przezwładze miejskie. Na walnym zebraniu 10 sierpnia 1898r. wykazywano braki w taborze i umundurowaniu. Dostarczono wykaz potrzebnych sprzętów, a przede wszystkim węża do hydroforu i sikawki nr 1 oraz wózka do transportu węży. Strażacy w przypadku nie usunięcia braków grozili rozwiązaniem OSP. Potrzeby zostały zaspokojone po otrzymaniu subwencji z Krajowego Ubezpieczenia Ogniowego. Zakupiono brakujący sprzęt i uzupełniono umundurowanie.

Początek 1900r. to data zmiany OSP na straż obowiązkową. Jej członków podzielono na dwa oddziały: A - umundurowanych i B - nieumundurowanych. Ostatni zarząd OSP tworzyli: naczelnik Aronheim, zastępca naczelnika - B. Wasilewski, J. Rzaniecki, Vitz, W. Paczyński, M. Sroczyński, Bździel, Strużyński, J. Sroczyński, Furman, Grochowski, Frenz i Lewin - sekretarz. Pierwsze ćwiczenia odbyły się 15 lipca 1900r. o godzinie szóstej rano. Wtedy też wprowadzono system alarmowania za pomocą trąbek.

W 1902r. władze miejskie wydały nawy statut dotyczący spraw pożar­nictwa. Zawierał on szczegółowe przepisy o utworzeniu i umundurowaniu straży, utrzymaniu taboru pożarniczego, obowiązkach osób trzecich w czasie pożaru, pomocy przy pożarach poza miastem i o kierownictwie straży. Pięć lat później, 23 kwietnia 1907r. zastąpiono ten statut nowym, nieróżniącym się znacząco od poprzedniego. Przepisy wykonawcze ogłoszone zostały 15 października tego roku, a następnie ze zmianami w 1910r.

Początek XX wieku przyniósł zmiany w architekturze Wronek, powsta­ły domy kilkupiętrowe. Narodziła się, więc potrzeba posiadania drabiny me­chanicznej. Wniosek o jej kupno naczelnik złożył w Magistracie, następnie uzyskał 280 marek subwencji z Krajowego Ubezpieczenia Ogniowego oraz 170 marek z innych towarzystw ubezpieczeniowych. W 1904r. miasto ku­piło dwukołową drabinę rozsuwaną o łącznej długości 14m za 960 marek. Postanowiono wybudować szopę służącą do przechowywania drabiny. W wyniku ogłoszonego przez Magistrat przetargu publicznego, powierzono budowę szopy kosztem 750 marek w szczycie budynku byłego aresztu miejskiego przy obecnej ul.Kościuszki, budowniczemu Kruegerowi, cho­ciaż kosztorys przedsiębiorcy polskiego był niższy o 100 marek.

W 1909r. dokonano zakupu nowego beczkowozu do wody o pojemności 1200 litrów za 3214 marek. Kupiono też nowe węże za 1300 marek, gdyż znaczna część starych została zniszczona przy pożarze w ówczesnych Zakładach Przetworów Kartoflanych w 1911r.

W1911r. wybudowano wodociągi miejskie, które przyczyniły się w znacznym stopniu do usprawnienia akcji pożarniczych, przy czerpaniu wody z hydrantów.

W czasach I wojny światowej (1914-1918) wielu strażaków powołanych zostało do armii niemieckiej. Pożary gasili młodzi mieszkańcy Wronek. Odzyskanie niepodległości przez Polskę wpłynęło w decydujący sposób na skład narodowościowy straży. W 1921r. miasto opuścił ostatni naczelnik niemiecki - Schlecht, a jego obowiązki przejął długoletni członek straży, mistrz krawiecki - Józef Badyna, prawie przez całe życie związany z OSP, pełniący od 1921r. obowiązki naczelnika, a następnie prezesa straży. Równie zaangażowani w pracy OSP byli w tym czasie mistrz ciesielski - Andrzej Miężał oraz mistrz obuwniczy - Antoni Bajerski.

Wroniecka Straż bardzo szybko zyskała opinię jednej z najlepszych w okolicy. W jednostce działającej w wolnej Polsce wzrastało poczucie obo­wiązkowości, strażacy regularnie brali udział w szkoleniach i ćwiczeniach.

Dokonało się formalne spolszczenie straży. Dnia 13 lipca 1923r. w sali ratuszowej, pod przewodnictwem pierwszego polskiego burmistrza - Cyryla Sroczyńskiego, odbyło się zebranie reorganizacyjne OSP. Uchwalono wtedy, po wcześniejszej dyskusji, polski statut OSP we Wronkach, oparty na wzorcowym statucie dla OSP woj. poznańskiego, ogłoszonym w Dzienniku Urzędowym z dnia 26 maja 1923r. Jednocześnie zamieniono dotychczasową straż obowiązkową na ochotniczą.

Wybrano nowe kierownictwo straży. Naczelnikiem został Józef Badyna, zastępcą Andrzej Miężał. Kierownikami oddziałów i ich zastępcami wybrano: Edmunda Grupińskiego, Stanisława Białka, Władysława Tomaszewskiego, Antoniego Bajerskiego, Józefa Kawickiego, Józefa Adamskiego, Antoniego Pietruszyńskiego, Wojciecha Herzkę.

W 1926r. Wielkopolski Związek Straży Pożarnych w Poznaniu wydał zbiór rozporządzeń policyjno-ogniowych, któremu to regulaminowi podlegała wroniecka OSP.

Były to lata świetnego rozwoju jednostki. Strażacy wykazywali chęć do doskonalenia swoich umiejętności i gotowość niesienia pomocy współobywatelom. Zdobywali wyszkolenie na specjalnych kursach strażackich, między innymi na kursie zorganizowanym we wrześniu 1926r. we Wronkach. Regularnie odbywały się ćwiczenia, alarmy, apele, zebrania.

Wielkim, oddanym sprawom strażackim, opiekunem jednostki był Cyryl Sroczyński. Jego działanie cechowała chęć podniesienia poziomu wyszkolenia strażaków i wyposażenia w odpowiedni sprzęt przeciwpożarowy. Dzięki staraniom władz miejskich i mieszkańców Wronek, zaangażowanym w sprawy ochrony przeciwpożarowej, zakupiono w 1926r. (przy finansowej pomocy Krajowego Ubezpieczenia Ogniowego) samochodowy zestaw strażacki, składający się z samochodu marki De Dion Bouton, z miejscem dla 6 osób, na drabinę i węże oraz z przyczepką z pompą motorową, dającą 1200 litrów wody na minutę.

Burmistrz Cyryl Sroczyński planował wybudowanie odpowiednio urządzonej strażnicy. Miano w tym celu przebudować zlikwidowaną fabrykę wyrobów ze słomy i łyka „Walmę", mieszczącą się na rogu ulic Jadwigi i Obrzyckiej. Miała się tam mieścić (obecnie narożnik ul.Kościuszki i ul.Mickiewicza) strażnica z murowaną wspinalnią, gdyż po rozebraniu drewnianej dwupiętrowej wspinalni na dzisiejszym Placu Wolności, jednostka nie posiadała wspinalni. Dom mieszkalny przy ul.Jadwigi po przebudowaniu miał być mieszkaniem dla naczelnika straży. Tam też miała się mieścić świetlica strażacka.

Po śmierci burmistrza strażacy kontynuowali budowanie strażnicy, uzyskując fundusze z Krajowego Ubezpieczenia Og­niowego, ofiarowując własne fundusze oraz uzyskując pomoc od korporacji oraz garaże na ulokowanie tam samochodowej drabiny mechanicznej i reszty taboru.

Wielu obywateli Wronek pomagało w budowie strażnicy. Zakończenie budowy zawdzięczać należy także wytrwałości ówczesnego naczelnika OSP, mistrza kominiarskiego - Władysława Tomaszewskiego, który pełnił swą funkcję od 19 kwietnia 1929r., jego zastępcą był Jakub Kłos.

Władze w tych latach uważały, że służba strażacka wymaga wielkiego poświęcenia i bezgranicznej ofiarności, a więc pełnić ją może tylko ten, kto potrafi ofiarnie pracować dla dobra ogółu, a więc tylko ktoś, kto pełni służbę dobrowolnie. Dlatego nie wydały statutu o przymusowej służbie w szeregach straży. Tylko 16 stycznia 1928r. korporacje miejskie wystąpiły z odezwą o popieranie straży i przychodzenie jej z pomocą ma­terialną.

Władze miejskie w 1932r. w roku obchodów 75-lecia istnienia OSP udzieliły jednostce poparcia i wyraziły uznanie dla jej zasług. Dnia 4 czerwca 1932r. Stanisław Ratajczak burmistrz i prezes OSP kierował do strażaków zgromadzonych we Wronkach w dniu jubileuszu następujące słowa:

„Witaj Droga Braci Strażacka!"

Ni rozkołysany dzwon trwogi, ni krwawa łuna czy posępny blask po­żaru, bijące złowrogo ku stropom niebieskim przywiodły Ciebie w mury kresowego grodu!

Przybywasz z obliczem radosnym, by razem z nami uczcić dzień wielki i pamiętny!

Otóż tutaj na zachodnich rubieżach Rzeczypospolitej zrodziła się przed 75-laty wzniosła i szlachetna, wcielając w czyn szczytne hasło: „Bogu na chwałę — Bliźniemu na ratunek!" Ty rycerzu Florianowy, jesteś uosobnieniern wzniosłej tej idei, wyra­żającej się ofiarną i bezinteresowną, a twardą służbą dla dobra ogółu!

Pomnij, że karność i zgoda, solidarność społeczna i poświęcenie, to kar­dynalne cnoty strażackie!

Stań się Droga Braci Strażacka, krzewicielką tych cnót, a wzniósłszy wysoko sztandar, rozpal w całej społeczności chęć poświęcenia i ofiarności!

Cześć Wam, Rycerze Niezłomni!

Polskiemu Strażactwu Cześć!

Uroczystości jubileuszowe odbywały się 4 i 5 czerwca 1932r. W Za­rządzie OSP w roku jubileuszowym byli:

- Prezes - Stanisław Ratajczak,

- Wiceprezes - Władysław Tomaszewski,

- Sekretarz - Stanisław Cichy,

- Z-ca sekretarza - Sylwester Jądrzyk,

- Skarbnik - Stanisław Białek,

- Gospodarz - Antoni Bajerski,

- Członkowie zarządu - Jakub Kłos, Andrzej Małecki, Mikołaj Dąbrowski.

Na liście członków honorowych znajdowali się: Andrzej Miężał członek straży od 37 lat, Józef Badyna członek straży od 33 lat, Antoni Bajerski członek straży od 29 lat.

Jednostka składała się z 36 członków czynnych i 58 wspierających.

Wartość majątku w 1932r. wynosiła:

- ruchomości 41.976,10zł

- nieruchomości 12.500,00 zł, czyli ogółem: 54.476,10zł

Tabor pożarniczy składał się z samochodu strażackiego, 2 czterokołowych sikawek tłoczących, hydroforu, drabiny mechanicznej, hydronetki, 3 bosaków, 4 drabin hakowych i 1 przystawianej, 1 beczkowozu, 1 wózka na węże, 6 prądownic, 11 rydli, 2 siekier, 6 trąb alarmowych, 5 stacji alarmowych, 2 masek dymowych, 600m węży gumowych i parcianych, 8 węży ssących, kilku wiader, 3 latarni i drobniejszych sprzętów.

Podczas obchodów 75-lecia otwarto i oddano do użytku nową strażnicę, poświęcono pierwszy w dziejach OSP sztandar, odbyły się też zawody strażackie, w których wzięło udział 25 drużyn.

W 1932 roku na terenie powiatu szamotulskiego, składającego się z 5 miast, 93 gmin i 68 obszarów dworskich, działało 21 Ochotniczych Straży Pożarnych oraz 91 Obowiązkowych Straży Pożarnych, liczba członków wynosiła 8.500.

W 1935r. zarządOSP zainicjował budowę własnej świetlicy przy ul. Kościuszki, brakowało, bowiem lokalu na zebrania, szkolenia, życie kulturalne. Dzięki ofiarności społeczeństwa i dochodom z różnych imprez, rok później nie tylko stanęła świetlica, ale zakupiono też całkowite wyposażenie — meble, bibliotekę, radioodbiornik, bilard oraz inne gry. Uporządkowano plac wokół budynku. Świetlica stała się miejscem, gdzie rozwijało się życie kulturalne szczególnie w czasie zimy, a także korzystały z niej inne organizacje i miejscowe szkoły.

W skład ostatniego Zarządu przed II wojną światową wchodzili:

- Prezes - Stanisław Cichy,

- Naczelnik - Władysław Tomaszewski,

- Sekretarz - Bolesław Ostrowski.

Józef Badyna – mistrz krawiecki, urodzony 14 marca 1874r., wstąpił do OSP Wronki 7 czerwca 1900r. Człowiek, który nieomal całe swoje życie poświęcił pięknej oraz wzniosłej idei strażackiej, pełniąc przez długie lata obowiązki naczelnika a następnie prezesa straży. Organizował straż po pierwszej wojnie światowej a następnie po drugiej wojnie światowej. W setną rocznicę powstania OSP Wronki liczył 83 lata i był naczelnikiem honorowym jednostki. Legitymuje się 63-letnim najdłuższym stażem pracy strażackiej w OSP Wronki. Swoją postawą zasługuje na jak największą wdzięczność społeczeństwa miasta Wronek oraz na głęboki szacunek i poważanie ze strony młodej braci strażackiej, dla której jego żywot ofiarnego i bezinteresownego społecznika strażaka może być przykładem. Zmarł 8 lutego 1963r. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Brązowym, Srebrnym i Złotym Medalem za Zasługi dla Pożarnictwa, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Nie mniej wierni i bezgranicznie oddani idei strażackiej w tym przełomowym okresie budowy zrębów państwowości polskiej, byli mistrz ciesielski Andrzej Miężał oraz mistrz obuwniczy Antoni Bajerski, którzy od wczesnej młodości do ostatniego tchnienia życia czynnie oddawali się bez reszty pięknej służbie w obronie życia i mienia bliskich oraz Państwa.

Wybuch II wojny światowej przerwał działalność polskiej OSP we Wronkach. Dnia 5 września 1939 roku wkroczyły do miasta wojska hitlerowskie. Organizacją straży zajął się wtedy Rudolf Siedler, syn byłego mieszkańca Wronek, rzeźnika Siedlera, z pochodzenia Polaka, noszącego kiedyś nazwisko Gniatczyński. Niemcy przejęli dowództwo, obowiązkiem Polaków było bezwzględne podporządkowanie się ich rozkazom. W kierownictwie straży oprócz Niemców byli Volksdeutsche, między innymi Polak do 1939 roku, Franz Mross.

Komendant pierwszej jednostki, która zajęła miasto, wydał zarządzenie nakazujące zdawanie sztandarów organizacji społecznych i politycznych, chorągwi kościelnych, broni i wszelkiego rodzaju militariów (np. umundurowania polskich żołnierzy). Wszystko to przeznaczone było do spalenia i zostało zgromadzone w hali byłej elektrowni miejskiej, przy Ratuszu. Znalazł się tam również sztandar OSP, skąd wykradł go Stanisław Bajerski. Z jego wspomnień dowiadujemy się, jakie były okoliczności odzyskania sztandaru. Gdy w mieście zapanował spokój, druh Bajerski zabrał sztandar ze stosu, ukrył go w torbie monterskiej pod wiązką drutu i przeniósł go do swojego mieszkania przy ul.Podgórnej 5. Świadkiem tego bohaterskiego czynu był druh Bronisław Kaczkowski. Przez całą okupację sztandar był przechowywany między bielizną w szafie, owinięty w papier na strychu. Drzewiec został ukryty w rurach, w magazynie wodociągów, gdyż druh był pracownikiem elektrowni i wodociągów miejskich. Biorąc pod uwagę częste kontrole i rewizje, było to bardzo ryzykowne - druh narażał swoje życie. Sztandar wrócił do jednostki w czasie pierwszego zebrania organizacyjnego, które odbyło się 3 kwietnia 1945r. w sali Kaczorowskiego, później sali kina „Orzeł" (obecnie narożnik Rynku i ul.Zwycięzców). W obecności komendanta wojennego miasta, majora Armii Czerwonej, sztandar postawiono na scenie. W poczcie sztandarowym stali druhowie: Stanisław Bajerski, Antoni Białek, Władysław Bierka. Sztandar do dzisiaj znajduje się w Muzeum Regionalnym we Wronkach, symbolizując odwagę i ofiarność strażacką.

Stała groźba pożarów w latach okupacji zmusiła niemieckie kierownictwo straży do tolerancyjnego odnoszenia się do polskich strażaków. Utworzono straż obowiązkową tzw. „Pfichthiche Fenerwehr". Powoływano do niej wszystkich mężczyzn - Polaków od 18 - 55 lat, zobowiązując ich do regularnego uczęszczania na cotygodniowe ćwiczenia i alarmy, grożąc i karząc grzywną pieniężną wszystkich, którzy nie chcieli podporządkować się tym nakazom. Polacy podzieleni byli na 6 grup. Na czele każdej stał grupowy. Byli to druhowie: Tadeusz Lech, Władysław Bierka, Edmund Bugaj, Władysław Adamski, Jacek Kaszkowiak, Zygmunt Kurowski. Działalność w straży dawała Polakom doskonałą okazję do zabronionych przez okupanta spotkań, dzielenia się wiadomościami z frontu, usłyszanymi z ukrytych aparatów radiowych, a dających w późniejszych latach okupacji nadzieję szybkiego wyzwolenia.

W 1942r. straż brała udział w gaszeniu pożaru wywołanego zrzutem bomb zapalnych i wybuchowych dokonanym z samolotów angielskich, na obiekt po byłej cegielni nad Wartą. Prawdopodobnie bomby miały spaść na most kolejowy, lecz lotnicy stracili orientację.

W czasie okupacji hitlerowskiej, hitlerowcy nie uzupełniali sprzętu przeciwpożarowego. Kupili tylko jeden samochód osobowy, do którego można było doczepić motopompę.

Wiadomości z frontu docierające pod koniec 1944 rokui na początku 1945 roku pozwalały wierzyć, że wkrótce nastąpi wyzwolenie. Strażacy konspiracyjnie przygotowywali się do zabezpieczenia sprzętu oraz pojazdów, do ochrony najważniejszych obiektów w mieście oraz do pełnienia funkcji porządkowych.

Dnia 20 stycznia 1945r. nastąpiła ewakuacja niemieckiej ludności cywilnej. W mieście zostały jedynie oddziały żandarmerii i Volkssturmu. Mieszkańcy Wronek zorganizowali Polski Tymczasowy Komitet Obywatelski. Dnia 23 stycznia 1945r. w sali ratuszowej pod przewodnictwem ostatniego przed­wojennego prezesa OSP Stanisława Cichego odbyło się zebranie organizacyjne Straży Obywatelskiej, rekrutującej się spośród członków Przymusowej Straży Pożarnej. Zadaniem Straży Obywatelskiej kierowanej przez Władysława Bierkę było, obok zapewnienia bezpieczeństwa przeciwpożarowego, czuwanie nad ładem i porządkiem w mieście.

Przed opuszczeniem Wronek w nocy 24 stycznia 1945r. Niemcy spalili i wysadzili w powietrze szereg ważnych obiektów w mieście, między in­nymi pocztę, most drewniany i kolejowy oraz wybudowane przez nich baraki drewniane na dziedzińcu szkolnym przy ul.Poznańskiej. Nie dopuszczono do całkowitego zniszczenia mostu drewnianego, również most kolejowy został uszkodzony tylko częściowo. Bardzo trudno było zlokalizować pożar barków przy ul.Poznańskiej. Zagrożony był gmach szkolny i inne budynki przy tej ulicy. Umiejętnie prowadzona akcja i ofiar­ność strażaków uratowała sąsiednie budynki.

Dnia 25 stycznia 1945r. oddziały Wojsk Radzieckich wkroczyły do Wronek. Od pierwszych dni po wyzwoleniu strażacy pomagali w uporządkowaniu miasta, naprawie mostów itp. Rozpoczęli też budowę strażnicy oraz remontowanie sprzętu do walki z pożarami. Pojawiła się potrzeba zorganizowania OSP. Stało się to na zebraniu, 3 kwietnia 1945 roku, w sali Kaczorowskiego (później sala kina „Orzeł"). Do straży zapisało się wtedy 53 członków. W skład zarządu weszli: Feliks Janicki, Bolesław Ostrowski, Bolesław Miężał, Stanisław Bajerski, Władysław Bierka. Dnia 16 sierpnia 1945r. na nadzwyczajnym walnym zebraniu przyjęto nowy statut OSP, skompletowano zarząd, Prezesem wybrano przybyłego z wygnania Józefa Badynę. Członkami OSP w roku 1945 byli:

1. Feliks Janicki - Naczelnik czynny

2. Józef Badyna - Naczelnik honorowy

3. Władysław Bierka - Podnaczelnik czynny

4. Bolesław Ostrowski - Sekretarz

5. Władysław Madajczyk - Strażak

6. Bolesław Miężał - Gospodarz

7. Bronisław Berent - Oficer d-ca plutonu

8. Władysław Adamski - Oficer szkolny d-ca drużyny

9. Edmund Bugaj - Oficer d-ca plutonu

10. Stefan Dudkiewicz - Oficer szkolny d-ca drużyny

11. Mieczysław Jankowiak - Oficer szkolny d-ca drużyny

12. Jacek Kaszkowiak - Oficer szkolny d-ca drużyny

13. Edward Sroczyński - Kierowca

14. Stefan Cypel - Kierowca

15. Leon Kaczkowski - Kierowca

16. Andrzej Małecki - Strażak

17. Bronisław Kaczkowski - Strażak

18. Stanisław Bajerski - Oficer sztandarowy

19. Stanisław Reihiger - Strażak

20. Franciszek Kniger - Strażak

21. Leon Czapczyk - Strażak

22. Zygmunt Kaszyński - Strażak

23. Stanisław Kaczkowski - Strażak

24. Franciszek Hoffmann - Strażak

25. Wincenty Wanecki - Strażak

26. Wacław Bartol - Strażak

27. Władysław Tonak - Strażak

28. Stanisław Wieczorek - Strażak

29. Józef Zachmoc - Strażak

30. Jan Baszyński - Strażak

31. Alfred Jasiczak - Strażak

32. Mikołaj Dąbrowski - Oficer honorowy

33. Janusz Wesołek - Adiunkt

34. Leon Szwerbel - Strażak

35. Kazimierz Perz - Strażak

36. Jerzy Helak - Strażak

37. Stanisław Wiśniewski - Strażak

38. Leon Hachuj - Strażak

39. Henryk Piasek - Strażak

40. Kazimierz Kasprzak - Strażak

41. Piotr Woźniczak - Strażak

42. Władysław Pospieszny - Strażak

43. Stanisław Mamet - Strażak

44. Czesław Gumny - Strażak

45. Karol Zimiński - Strażak

46. Władysław Perz - Strażak

47. Bolesław Hałas - Strażak

48. Edward Majchrzak - Strażak

49. Edmund Grupiński - Strażak

50. Władysław Górecki - Strażak

51. Sylwester Garczarek - Strażak

52. Wacław Kubiak - Strażak

53. Franciszek Woźniczak - Strażak

54. Alfons Graj - Strażak

Dnia 16 października 1946r. zorganizowano żeńską sekcję OSP. Pracowała ona przez 3 lata pod kierownictwem druhny Zofii Langnerówny, zajmując się życiem kulturalnym jednostki, organizacją przedstawień amatorskich, a w czasie ćwiczeń i akcji druhny udzielały pierwszej pomocy poszkodowanym strażakom i ludności cywilnej. Do sekcji należały:

Maria BiałkowaZofia LangnerównaGenowefa WiśniewskaMaria StarościankaStefania BerentównaKazimiera CzosnowskaHelena MałeckaJanina SobkowiakównaBarbara ŚliwaStefania WremblównaGertruda Konieczna Jadwiga Hudziakówna Urszula Hudziakówna Kazimiera Budziszewska Barbara SzwerblównaKrystyna MakowiakównaJanina KubackaAnna ZachmocKazimiera HelakównaPrakseda KubiakównaGabriela Skrzypczakówna

W okresie międzywojennym, a także po wojnie do 1951r. w OSP zrzeszeni byli także członkowie wspierający, udzielający jednostce pomocy materialnej (comiesięczne składki), biorący udział w zebraniach, pomagający organizować imprezy itp. Na liście członków wspierających z 1945r. znajdowali się:

1. Stanisław Wiśniewski - Obrzycko

2. Stefan Smółka - Oporowo

3. Eligiusz Grupiński - Wronki

4. Franciszek Woźnica - Wronki

5. Wincenty Urbaniak - Wronki

6. Stanisław Illmann - Wronki

7. Józef Bak - Wronki

8. Jakub Pilarczyk - Wronki

9. Ludwik Wojtyniak - Wronki

10. Mieczysław Strzeszyński - Wronki

11. Władysław Bak - Wronki

12. Władysław Schmidt - Wronki

13. Józef Soloch - Wronki

14. Wit Wójt Wanarski - Wronki

15. Stanisław Piechowiak - Wronki

16. Zygmunt Kaszyński - Wronki

17. Ludwik Jieziorny - Wronki

18. Antoni Gogolewski - Wronki

19. Jan Wiśniewski - Wronki

20. Stanisław Gzyl - Wronki

21. Wojciech Kaczmarek - Wronki

22. Władysław Młynarczyk - Wronki

23. Józef Węsek - Wronki

24. Stefan Kłos - Wronki

25. Jan Ratajczak - Wronki

26. Michał Helak - Wronki

27. Feliks Janicki - Naczelnik rejonu Wronki

28. Andrzej Małecki - Wronki

29. Edward Sroczyński - Wronki

30. Ludwik Sobek - Wiceburmistrz Wronek

31. Stefan Smółka - Wronki

32. Leon Czapczyk - Wronki

33. Władysław Górecki - Wronki

34. Stanisław Reiniger - Wronki

35. Władysław Wieczorek - Wronki

36. Feliks Ratajczak - Wronki

37. Marian Lisiak - Wronki

Od 1945r. do 1950r. istniały Rady Sztabowe zajmujące się sprawami technicznymi. W skład pierwszej Rady Sztabowej wchodzili:

1. Andrzej Miężał - czł. honorowy

2. Józef Badyna - czł. honorowy

3. Mikołaj Dąbrowski - czł. honorowy

4. Feliks Janicki - Naczelnik

5. Władysław Bierka - Podnaczelnik

6. Bolesław Ostrowski - Sekretarz

7. Bolesław Miężał - Gospodarz

8. Władysław Madajeżyk - Z-ca Gospodarza

9. Bronisław Berent - Oficer d-ca I plut.

10. Edmund Bugaj - Oficer d-ca II plut.

11. Stefan Dudkiewicz - Oficer

12. Mieczysław Jankowiak - Oficer

13. Edward Sroczyński - Oficer

14. Andrzej Małecki - Oficer

15. Stanisław Bajerski - Oficer sztandarowy

16. Władysław Adamski - Oficer sztandarowy

17. Bronisław Kaczkowski - Oficer sztandarowy

18. Jacek Kaszkowiak - Oficer sztandarowy

W dwa lata po zakończeniu wojny - w 1947r. jednostka posiadała następujący sprzęt: dwa samochody, trzy motopompy, wozy rekwizytowe, trzy przyczepki samochodowe, beczkowozy, sikawki ręczne, hydronetki, hydropulty, prądownice, łączniki, węże gumowe, parciane i ssawne, drabiny mechaniczne, francuskie, Szczerbowskiego, hakówki, zestawiane, pasy bojowe, topory, hełmy, umundurowanie, maski, aparaty tlenowe, wiadra, bo­saki itp. drobny sprzęt.

W tych latach o pożarze alarmowały trąbki: dwie umieszczone przy ul. Poznańskiej i kolejne przy ul. Szkolnej, Strzeleckiej, na Rynku, Zamościu i przy ul. Sierakowskiej. Wówczas istniało, więc 7 stacji alarmowych.

Do dyspozycji strażaków pozostawały hydranty znajdujące się w mie­ście przy ul. Klasztornej 4; Strzeleckiej 4; na Rynku nr 3, 6, 18; przy ul. Wodnej 2; Sierakowskiej nr 13, 25, 32, 37; Podgórnej; Rzecznej; Wolności 3; Kościelnej 10; na Placu Wolności 7; przy ul. Krętej 2, 8; Poznańskiej 26, 34,37,45,50,56,63; Jadwigi 8,16; Obrzyckiej; Stodołowej 5a, 4; Samołęskiej 2, 3; Polnej 4; Ratuszowej 30a.

Środkiem transportu przy pożarach lasu były wówczas konie, do do­starczania których właściciele wzywani byli pismami następującej treści:

,,Stosownie do zarządzenia Starostwa Powiatowego w Szamotułach wzywa się niniejszym obywatela do stawienia 2 koni z uprzężą przed strażnicę Straży Pożarnej we Wronkach w czasie od 1 października do 31 grudnia 1945r. Konie należy przyprowadzić natychmiast po ogłoszeniu alarmu po­żarowego. Niezastosowanie się do powyższego wezwania pociągnie za sobą ukaranie obywatela".

Zarząd Miejski L. Sobek Wiceburmistrz

W 1951r. OSP liczyła 36 członków czynnych i 66 wspierających. W roku tym nastąpiła reorganizacja straży pożarnych w kraju. Dnia 21 maja 1951r. Minister Gospodarki Komunalnej wydał stosowne zarządzenie, w oparciu, o które, na walnym zgromadzeniu w dniu 23 lutego 1952r., OSP we Wronkach została zreorganizowana otrzymując równocześnie nowy statut. Zarząd został zastąpiony Komendą w następującym składzie:

- Komendant - dh Stefan Cypel

- Zastępca ds. ko - dh Stefan Górczyński

- Zastępca ds. technicznych - dh Stanisław Kaczkowski

- Sekretarz - dh Czesław Jądrzyk

- Członkowie - dh Jacek Kaszkowiak,

- Członkowie - dh Marcin Fowie,

- Członkowie - dh Wacław Bartol.

Wybrano również Komisję Rewizyjną, do której należeli: dh Edmund Bąkowski, dh Henryk Pieczka, dh Zygfryd Ławniczak. Powierzenie funkcji we władzach strażackich poszczególnym druhom wymagało w tym czasie zatwierdzenia władz nadrzędnych.

W 1956r. dokładnie 28 grudnia w Warszawie odbył się Krajowy Zjazd Delegatów Ochotniczych Straży Pożarnych. Rezultatem Zjazdubyła uchwała w sprawie reaktywowania Związku Ochotniczych Straży Pożarnych. Dokonano wyboru Tymczasowego Zarządu Głównego, który powołał Komisję Statutową. Do wszystkich jednostek rozesłano projekt nowego statutu OSP. We Wronkach reaktywowanie Związku OSP nastąpiło w 1958r. Jednostka OSP przyjęła nowy statut i dokonała wyboru Zarządu. Prezesem został dh Franciszek Biedny, naczelnikiem i pierwszym zastępcą dh Stefan Cypel, drugim zastępcą prezesa dh Antoni Algiermissel, skarbnikiem dh Jacek Kaszkowiak, gospodarzem dh Stanisław Kaczkowski, członkami zarządu druhowie: Marcin Fowie, Edward Graj, Czesław Jądrzyk.

Od 1958r. do 1991r. w skład kolejnych Zarządów OSP wchodzili:

- Naczelnik a następnie Prezes i Naczelnik honorowy - Józef Badyna 1921-1963

- Prezes - Franciszek Biedny 1958-1976

- Czesław Jądrzyk 1976-2006

- I wiceprezes - Stefan Cypel 1958-1961

- Antoni Algiermissel 1961

- Edward Majchrzak 1961-1983

- Bogusz Cypel 1984-1985

- Walerian Tafelski 1985-1987

- Marian Radomski 1987-1990

- Zygmunt Miężał 1990-1991

- II wiceprezes - Antoni Algiehmissel 1958-1961

- Edward Graj 1961-1976

- Stanisław Filipowski 1976-1981

- Marian Radomski 1981-1987

- Skarbnik - Jacek Kaszkowiak 1958-1980

- Adam Bąkowski 1980-1985

- Elżbieta Borucka 1986-1991

- Sekretarz - Bogdan Nowakowski 1958-1961

- Czesław Jądrzyk 1961-1976

- Zygmunt Miężał 1976-1981

- Andrzej Liszkowski 1981-1991

- Gospodarz - Stanisław Kaczkowski 1958-1961

- Leon Grzymek 1961-1964

- Stanisław Kaczkowski 1964-1979

- Walerian Tafelski 1979-1991

- Przewodniczącymi Komisji Rewizyjnej byli druhowie:

- Leon Grzymek 1958-1961

- Marian Radomski 1961-1964

- Henryk Garczarek 1964-1969

- Zygmunt Miężał 1969-1976

- Marian Radomski 1976-1981

- Bogusz Cypel 1981-1983

- Zygmunt Miężął 1984-1990

- Bolesław Koziej 1990-1991

- Naczelnikami byli:

- Stefan Cypel 1958-1961

- Edward Majchrzak 1962-1983

- Bogusz Cypel 1984

- Walerian Tafelski 1985-1991

- Z-ca naczelnika - Edward Majchrzak 1958-1961

- Antoni Algiermissel 1961

- Edward Majchrzak 1961

- Walerian Tafelski 1961-1984

- II z-ca naczelnika - Marian Radomski 1966

- III z-ca naczelnika - Adam Dąbrowski 1978

Siedziba OSP mieści się w odbudowanym budynku przy ul.Kościuszki. Od momentu wybudowania świetlicy była ona wszechstronnie wykorzystywana. W czasie okupacji hitlerowskiej znajdowała się tutaj niemiecka szkoła dla polskich dzieci. Po wojnie lokal stanowił poczekalnię pierwszego Ośrodka Zdrowia. W roku szkolnym 1948/49 mieściła się w świetlicy klasa Gimnazjum Przemysłowego Przetwórstwa Ziemniaczanego. Później pracownia zajęć praktyczno-technicznych Szkoły Podstawowej Nr 1. W czasie ferii zimowych świetlica była miejscem zabaw i gier dzieci. Swoje próby odbywał tutaj chór „Dzwon". Z siedziby OSP Wronki korzystały również inne organizacje społeczne, np. Polski Związek Wędkarski, Rzemiosło, Polski Związek Emerytów i Rencistów, Polski Związek Pszczelarski, a także osoby prywatne, w celu organizowania uroczystości rodzinnych.

Świetlica była też oczywiście miejscem organizowanych zajęć dla strażaków. W pierwszych latach powojennych wystawiono tu „Karpackich Górali”, „Chatę za wsią”, „Złoty pierścień”. W latach sześćdziesiątych działała tu sekcja szachów i tenisa stołowego.

Strażacy, w ramach prac społecznych, systematycznie konserwowali i remontowali sprzęt, malowali strażnicę, dbali o estetyczny wygląd placu ćwiczeń przy strażnicy. Urządzili kwietniki przed strażnicą. Pomagali przy budowie pomostu do ustawiania motopomp przy zbiorniku wodnym, który znajdował się przy ul. Ratuszowej. W okresie zimowym wylewali lodowiska dla dzieci.

OSP brała udział w akcjach ogólnopaństwowych np. w referendum w 1946r., w wyborach do sejmu w 1947r., 1952r., 1956r. Strażacy dowozili starców i chorych do lokali wyborczych oraz pełnili funkcję porządkowych. Strażacy wykonali też makietę poglądową osiedla w celu przeprowadzenia ćwiczeń taktycznych.

W czasie Dnia Strażaka i Tygodnia Ochrony Przeciwpożarowej odbywały się wystawy plakatów o tematyce przeciwpożarowej, pogadanki przez radiowęzły w zakładach pracy, pokazy akcji bojowych na rynku, alarmy i ćwiczenia nocne, wyświetlane były filmy o tematyce przeciwpożarowej w szkołach, zbiórki uliczne, sprzedaż nalepek propagandowych i kalendarzy oraz zabawy taneczne. Akcje tego typu to jeden ze sposobów po­zyskiwania do OSP nowych członków obok współpracy z organizacjami politycznymi i drużynami harcerskimi.

Państwo powierzając strażakom odpowiedzialne zadania gaszenia pożarów, jednocześnie nakłada na nich obowiązek prowadzenia profilaktyki przeciwpożarowej. Właściwe i umiejętne przeprowadzanie kontroli zabezpieczenia przeciwpożarowego uświadamia ludność, mobilizuje społeczeństwo do czynnej ochrony wspólnego dorobku, rozwija wśród młodzieży nawyki w zakresie przestrzegania przepisów przeciwpożarowych. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, w ramach prowadzonych akcji profilaktycznych Prezydium Miejskiej Rady Narodowej powoływało Komisje, których działanie w znacznym stopniu przyczyniało się do zmniejszenia możliwości powstania pożaru. Odbywały się wiosenne kontrole stanu bezpieczeństwa przeciwpożarowego na terenie miasta i sąsiednich miejscowości, a także kontrole lasu.

Z upływem lat straże pożarne wzbogaciły formy i metody ochrony majątku narodowego, życia i mienia ludności przed pożarem. Wyszkolenie bojowe strażacy zdobywają poprzez uczestnictwo w kursach i szkoleniach. Po reaktywowaniu związku w 1958r. wszyscy członkowie jednostki OSP Wronki ukończyli kurs pierwszego stopnia w zakresie strażaka szeregowego, później organizowany systematycznie dla nowych członków OSP. W latach sześćdziesiątych odbył się kurs przysposobienia obronnego. Strażacy delegowani byli na kursy obsługi motopomp, dowódców plutonu, dowódców sekcji, radiooperatorów, naczelników. W okresie jesienno-zimowym strażacy zdobywają wiedzę teoretyczną. Wiosną i latem organizowane są ćwiczenia bojowe w terenie, w tym też ćwiczenia bojowe na konkretnych obiektach w zakładach pracy. Sprawność bojowa jednostki sprawdza się podczas konkretnych akcji gaszenia pożarów, atakże podczas akcji przeciwpowodziowych. I tak w 1947r. z podziwem i uznaniem spotkała się postawa strażaków z OSP Wronki z narażeniem zdrowia i życia walczących z żywiołem.

Sprawdzeniem gotowości bojowej były też zawody i manewry, podczas których wroniecka OSP zajmowała niejednokrotnie czołowe miejsca, pokazując swoją sprawność fizyczną i umiejętności posługiwania się sprzętem. Jednostka systematycznie brała udział w zawodach powiatowych i wojewódzkich.

Uroczyście obchodzono kolejne rocznice powstania OSP. W 1947r. minęło 90 lat od chwili założenia. Obchody rocznicy połączono z zawodami powiatowymi. W sobotę 9 sierpnia odbył się capstrzyk. W niedzielę 10 sierpnia po pobudce o godz. 6.00 przyjmowano gości na boisku Szkoły Podstawowej Nr 1, tam odbyła się zbiórka jednostek biorących udział w uroczystościach, wymarsz na rynek, złożenie raportu, Msza Święta w Kościele farnym, jubileuszowe zebranie na rynku, defilada, a po obiedzie zawody i koncert połączony z zabawą taneczną w ogrodzie strzelnicy. Pięć lat później 6 lipca 1952r. obchodzono 95-lecie założenia OSP, również połączone z zawodami powiatowymi.

Zawody takie towarzyszyły też obchodom setnej rocznicy OSP w 1957r. Do Wronek przybyło wówczas 17 jednostek ochotniczych straży pożarnych i 12 jednostek zawodowych straży pożarnych z całego województwa poznańskiego. Wronki startowały w grupie IV, w której obowiązywał następujący regulamin: „Jednostka wjeżdża na swój tor i ustawia samochód (przednie koła) na „linii wody". Silnik wyłączony i drzwi zamknięte. Sekcja ustawia się na „linii startu". Na sygnał startera biegnie do samochodu, zabiera sprzęt, ustawia motopompę, łączy węże ssawne - smok oraz linię tłoczącą. Jeden prądownik z drabiny Szczerbowskiego, drugi z ziemi, podają prąd wody na tarcze. Czas liczy się od startu tj. od strzału startera do obrócenia się tarczy". Sekcja dysponowała sprzętem: samochodem pożarniczym, motopompą M-800, dwoma odcinkami węża tłoczącego W75, 4 odcinkami węża tłoczącego W52, dwoma odcinkami węża ssawnego i smokiem, dwoma prądownicami 52 i jednym rozdzielaczem.

Dowódcą sekcji wronieckiej był dh Stefan Cypel. Do sekcji należeli druhowie:

- Rota I Edward Majchrzak, Henryk Skrzypczak,

- Rota II Franciszek Fowie, Jan Sobański,

- Rota III Marian Stachowiak, Stanisław Musiał,

- łącznikiem był Sylwester Markiewicz,

- kierowcą mechanikiem Wacław Bartol.

Zawody odbywały się na wybudowanej wspinalni o wysokości 14m. Zadaniem Roty I było wejście po hakówce na trzecie piętro, opuszczenie liny i wciągnięcie węża z prądownicą z trzech odcinków W52, przebicie oprawionego w ramce papieru. Roty II i III wystawiały motopompę, zakładały węże ssawne do zbiornika brezentowego, rozwijały linię wodną z dwóch odcinków W52. Rota I ustawiała drabinę francuską dwuprzęsłową na wysokości drugiego piętra. Przodownik z roty II wchodził z wężem na parapet okna i przebijał papierową tarczę, pomocnik podtrzymywał wąż. Rota III dawała jeden prąd wody z drabiny ciężkiej, przystawionej na wysokości pierwszego piętra i następowało przebicie tarczy. Łącznik obsługiwał rozdzielacz, dowódca wydawał rozkazy i polecenia.

OSP Wronki startowała w grupie III. Wyniki w tej grupie przedstawiały się następująco:

1. miejsce - Wronki

2. miejsce - Marzenin

3. miejsce - Wolsztyn

4. miejsce - Oborniki

5. miejsce - Nowe Miasto

6. miejsce - Chodzież

7. miejsce - Czempiń

8. miejsce - Buk

9. miejsce - Chludowo

10. miejsce - Miejska Górka

11. miejsce - Lądek

12. miejsce - Pleszew

13. miejsce - Czarnków

14. miejsce - Pniewy

15. miejsce - Sieraków

16. miejsce - Śrem

17. miejsce - Pudliszki

Za zajęcie I miejsca OSP Wronki otrzymała nagrodę, którą było radio Stolica. W dniu jubileuszu jednostka otrzymała nowy sprzęt: worek ratowniczy od Komendy Wojewódzkiej w Poznaniu, bibliotekę świetlicową z Wronkowskich Fabryk Mebli. W roku jubileuszowym założono 39 Harcerską Drużynę Pożarniczą działającą do 1969 r.

Całą uroczystość 100-lecia finansowało społeczeństwo Wronek i okolicy, składając dary w naturze (w tym świniaka) oraz pieniądze. Fundusze prze­znaczono między innymi na strażacki obiad, który stanowiła grochówka z wkładką.

Marcin Vowie – Urodził się w 4 listopada 1899r., do OSP wstąpił w 1920r., od 1930r. był dowódcą sekcji, od 1937r. był dowódcą plutonu, od 1945r. do 1955r. gospodarzem OSP Wronki. 1955 - 1964 Członek Zarządu. Od 1964r. członek honorowy jednostki. Długoletni działacz w szeregach OSP Wronki i długoletni gospodarz. Za swą działalność odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi, Odznaką Strażak Wzorowy, Srebrnym i Złotym Medalem za Zasługi dla Pożarnictwa.

 

W jubileuszowym roku 1957 na liście członków honorowych OSP znajdowało się 19 druhów: J. Badyna - 60 lat pracy strażackiej, Sz. Kłos - 50 lat, St. Jankowiak - 45 lat, Wł. Tomaszewski - 45 lat, L. Ławniczak - 40 lat, J. Misiewicz - 40 lat, M. Vowie - 35 lat, S. Graj - 35 lat, St. Cichy - 30 lat, A. Małecki - 30 lat, E. Sroczyński - 30 lat, Wł. Bierka - 30 lat, K. Kasprzak - 30 lat, S. Jądrzyk - 30 lat, B. Berent - 30 lat, F. Janicki - 25 lat, B. Kaczkowski - 25 lat, S. Cypel - 20 lat, W. Górecki - 20 lat, Druhowie: Józef Badyna, Szczepan Kłos, Stefan Jankowiak, Stefan Cypel, Wacław Bartol i Marcin Vowie na wniosek Prezydium Miejskiej Rady Narodowej otrzymali odznaczenia państwowe.

Czynnych członków było wówczas 28 byli to druhowie: Antoni Algiermissel, Władysław Bierka, Wacław Bartol, Bronisław Berent, Stefan Cypel, Franciszek Vowie, Edward Graj, Leon Grzymek, Czesław Jądrzyk, Bronisław Jaskuła, Franciszek Kamiński, Stanisław Kaczkowski, Jacek Kaszkowiak, Kazimierz Liskowski, Stanisław Musiał, Sylwester Markiewicz, Edward Majchrzak, Bogdan Nowakowski, Henryk Pieczka, Kazimierz Perz, Marian Radomski, Henryk Skrzypczak, Jan Sobański, Jan Tafelski, Walerian Tafelski, Stanisław Włodarkiewicz, Walenty Wójcik. Porównując tę listę z ilością 110 przed stu laty dochodzimy do wniosku, że poziom organizacyjny, mechaniczny sprzęt i sprawność OSP była bardzo duża.

Władysław Bierka – długoletni działacz OSP Wronki, urodził się 22 września 1903r., wstąpił do OSP Wronki 15 maja 1925r. Ukończył kursy: strażaka w 1926r., dowódcy sekcji w 1933r., dowódcy plutonu w 1945r. Był podnaczelnikem OSP Wronki w latach 1945-1952, założyciel wielu jednostek OSP na terenie gminy Wronki, 45 lat w OSP Wronki. Komendant Gminny Straży Pożarnych na terenie gminy Wronki od 1945 do 1971r. W pierwszych dniach po wyzwoleniu pełnił funkcję Komendanta Straży Obywatelskiej. Odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi, Odznaką Strażak Wzorowy, Złotym Medalem za zasługi dla Pożarnictwa, Odznaką Honorową za zasługi w rozwoju województwa wielkopolskiego. Zmarł w 29 listopada 1971r.

Dziesięć lat później 17 lutego 1968r. OSP otrzymała sztandar ufundowany przez społeczeństwo dla uczczenia 110 rocznicy istnienia w dowód uznania za bezinteresowną i pełną poświęcenia służbę społeczną. Wtedy też zorganizowano w świetlicy wystawę pod hasłem ,,110 lat w służbie narodu". Jej otwarcie nastąpiło 21 maja 1967r. Wroniecka OSP oraz jednostki terenowe działają na bardzo dużym i trudnym terenie. Położony jest on w lasach w Puszczy Noteckiej, co zmusza do większej czujności i sprawniejszego działania w czasie pożaru.

W mieście znajduje się dużo zakładów przemysłowych, na terenie gminy istnieje dużo gospodarstw rolnych. Zaopatrzenie wodne należy uznać za zadowalające stanowi je rzeka Warta i miejska sieć hydrantowa oraz sztuczne zbiorniki wodne na terenie zakładów pracy. Poprawnie działa system alarmowy. Należyty stan wyszkolenia bojowego członków OSP sprawia, że jednostka w każdej chwili jest gotowa do czynnej walki z pożarem na terenie miasta, gminy i nie tylko. Dzięki wielkiemu poparciu władz miejskich systematycznie uzupełniano sprzęt przeciwpożarowy, dbano o zabudowania strażackie, w 1954r. wybudowano trzeci garaż oraz przydzielono teren na plac ćwiczeń przy ul. Kościuszki. Do 1926r. jednostka posiadała sikawki konne ręcznie obsługiwane przez 24 ludzi. Na przestrzeni lat dysponowała następującymi samochodami: De Dion Boutun z przyczepą i motopompą o wydajności 1.200 litrów wody na minutę; samochodem osobowym marki Ford, krytym, do którego można było przyczepić motopompę mającą wydajność 800 l/min.; Chevroletem kupionym ze złomu za 4.000 zł z pompą Stowera o wydajności 1.200 l/min.; następnie Starem 20 z autopompą o wydajności 1.200 l/min i autopompą Leopolia 800.

W 1983r. OSP Wronki miało na swoim wyposażeniu samochód Star 25 beczkowóz, oraz samochód marki Żuk, samochód Star 244L z autopompą. Obok tego wyposażenie jednostki stanowiły: trzy motopompy M-800, jedna motopompa M-400, siedem węży ssawnych W 110, cztery węże ssawne W 75, węże tłoczne W 75-400 m i W 52-500 m, drabiny lekkie przystawne, ciężkie przystawne, hakówka, 6 drabin nasadkowych oraz wiele drobnego sprzętu: smoki ssawne, rozdzielacze, zbieracze, przełączniki, prądownice, wiadra, bosaki, łopaty, kilofy, topory, pasy bojowe, linki ratownicze, ubrania ochronne, hełmy, rękawice, buty, radiotelefony.

Jednostka OSP zawsze cieszyła się opieką i poparciem władz miasta. Przed jubileuszem 100-lecia szczególnie przychylnie opiekował się nią Przewodniczący – Miejskiej Rady Narodowej Edmund Drażdżyński, jednocześnie przewodniczący Komitetu Organizacyjnego Jubileuszu. Bardzo pomocna wobec jednostki była Powiatowa Komenda Straży Pożarnych w Szamotułach, a szczególnie major Zdzisław Ogarzyński. Prezydium Miejskiej Rady Narodowej również wykazywało należyte zrozumienie dla potrzeb straży. Coroczne dotacje przyczyniły się do likwidacji braków w umundurowaniu i drobnym sprzęcie. Pomocy OSP Wronki udzielił także Zarząd Wojewódzki Związku OSP w Pile, który wyposażył świetlicę jednostki. Poprawnie układała się współpraca z Urzędem Miasta i Gminy.

Wysoką ocenę pracy jednostki potwierdzają posiadane przeznią i poszczególnych członków odznaczenia. Trzykrotnie przyznano jej Złoty Znak Związku OSP w 1932r. (na 75-lecie) oraz w 1967r. (na 110-lecie) i w 1997r. z okazji 140-lecia.

W dniu jubileuszu 125-lecia OSP Wronki na liście członków honorowych znajdowali się druhowie: Maksymilian Bartkowiak, Franciszek Biedny, Leon Grzymek.

W skład Zarządu w 1982r. wchodzili:

- Prezes - Czesław Jądrzyk

- Naczelnik - Edward Majchrzak

- Wiceprezes - Marian Radomski

- Skarbnik - Adam Bąkowski

- Sekretarz - Andrzej Liszkowski

- Gospodarz - Walerian Tafelski

- Członek Zarządu - Józef Srech kierowca-mechanik

- Przewodniczący Kom. Rew. - Bogusz Cypel

- Członkowie Kom. Rew. - Zygmunt Miężał, Henryk Garczarek

Członkowie OSP Wronki legitymujący się najdłuższym stażem działalności:

- Józef Badyna - 63 lata

- Antoni Algiermissel - 40 lat

- Edward Majchrzak - 40 lat

- Franciszek Biedny - 35 lat

- Henryk Garczarek - 35 lat

- Leon Grzymek - 35 lat

- Czesław Jądrzyk - 35 lat

- Walerian Tafelski - 35 lat

- Antoni Kaczmarek - 30 lat

- Marian Radomski - 30 lat

- Wacław Bartol - 15 lat (następnie w OSP Nowa Wieś)

Druhowie w czasie swojej strażackiej służby dawali dowody wytrwałości, opanowania, sumienności, odwagi, byli aktywnymi członkami jednostki, niejednokrotnie pełnili różne funkcje w zarządzie, jednocześnie pracując społecznie w innych organizacjach. Za swoją działalność otrzymali odznaczenia państwowe i strażackie. Najbardziej zasłużeni, nieżyjący działacze OSP na przestrzeni lat do 1982r.:

- Józef Badyna - 63 lata

- Szczepan Kłos - 50 lat

- Władysław Bierka - 46 lat

- Władysław Tomaszewski - 45 lat

- Marcin Vowie - 45 lat

- Jacek Kaszkowiak - 40 lat

- Józef Misiewicz - 40 lat

- Ludwik Ławniczak - 35 lat

- Sylwester Graj - 35 lat

- Stanisław Kaczkowski - 35 lat

- Brunon Berent - 30 lat

- Edward Sroczyński - 30 lat

- Andrzej Małecki - 30 lat

- Sylwester Jądrzyk - 30 lat

- Edward Graj - 30 lat

- Stanisław Cichy - 30 lat (Ciszewski)

- Feliks Janicki - 25 lat

- Stefan Cypel - 25 lat

- Stanisław Wieczorek - 15 lat (następnie OSP Krzyż)

JUBILEUSZ 125-LECIA

KOMITET OBCHODÓW 125-LECIA OSP WRONKI

Przewodniczący — Kazimierz Grott - Przewodniczący M-G Rady Narodowej Wronki

Zastępca Przewodniczącego — Maksymilian Bartkowiak

Zastępca Przewodniczącego — Tadeusz Larecki - Naczelnik Miasta i Gminy Wronki

Zastępca Przewodniczącego — Roman Skrzypkowiak - Dyrektor BS Wronki

Członkowie Prezydium

· Gabriela Brzóska - Dyrektor WSS „Społem" Dyrektor MDK

· Roman Cichy – Dyrektor MDP

· Czesław Jądrzyk - Prezes Zarządu M-G ZOSP i OSP Wronki

· Jerzy Kubiś - Kierownik Komisariatu MO Wronki

· Wacław Przyniczyński - Proboszcz Parafii Wronki

· Jan Szewczak - Naczelnik Zakładu Karnego

· Janusz Wojtyniak - Dyrektor ZGKiM

Sekretarz Komitetu

Anna Machnicka — Pracownik UMiG Wronki

Członkowie

· Stanisław Wroczyński

· Tomasz Ziółek - Z-ca Naczelnika Miasta i Gminy

· Bronisław Grajewski - Pracownik Zakładu Karnego

· Aleksander Małyszka

· Jan Szczęśniak - Komendant Gminny Straży Pożarnych

· Edward Majchrzak - Naczelnik OSP Wronki

· Stanisław Biniak - Wiceprezes Zarządu M-G ZOSP

· Marian Radomski - Wiceprezes OSP Wronki

· Franciszek Kulis— Przewodniczący M-G Komisji Rewizyjnej

· Maria Urban — Komendant Hufca ZHP

· Kazimierz Michalak

· Edward Ławniczak — Prezes KMG ZSL

· Jan Pucek — Wiceprezes KMG ZSL

· Bogdan Tomczak — Przewodniczący SD

· Zenon Nyka — Nadleśniczy Nadleśnict. Wronki

· Hieronim Adamczewski — Nadleśniczy Nadleśnictwa Potrzebowice

· Werner Kaszny — Dyrektor „Spomasz"

· Wojciech Kaszyński — Dyrektor „Wromet"

· Antoni Kierończyk — Dyrektor ZPZ

· Czesław Wieczorek — Dyrektor POM nr 2

· Piotr Wacław — Kierownik PFM Z-d Wronki

· Jacek Pomianowski — Prezes SP „Postęp"

· Jerzy Lubański — Kierownik ZDZ

· Teresa Rata jczak — Kierownik Rejonu WPHW Wronki

· Stanisław Budniczyński — Prezes GS

· Bogdan Kurowski — Dyrektor SUR Wronki

· Stefan Swiergiel — Kierownik PGR Wróblewo

· Kazimierz Banach — Kierownik PGR Pożarowo

· Henryk Rogoziński — Dyrektor Kombin. PGR Brzeźno

· Władysław Gilarski — Dyrektor PGRyb. Oleśnica k. Chodzieży

· Romuald Aichler — Przewodniczący RSP Dąbrowa

· Jerzy Siuda — Prezes OSM Czarnków

· Stanisław Jabłonowski — Kierownik Ośrodka Zdrowia

· Bronisław Fludra — Dyrektor Zbiorczej Szkoły Gminnej

· Jerzy Powlak — Dyrektor Zespołu Szkół Zawodowych

· Franciszek Haak — Przedstawiciel Drobnego Rzemiosła i Usług

· Teresa Wróblewska — Nauczycielka Zbiorczej Szkoły Gminnej w Ostrorogu

· Andrzej Urban — Wytwórnia Wód Gazowanych Wronki

· Czesław Mela — Zawiadowca Stacji PKP Wronki

· Augustyn Józefowicz — Przewodniczący OKOŃ przy FMiU „Spomasz"

· Stefan Urban — Instruktor ZHP

· Andrzej Liszkowski — Sekretarz OSP Wronki

Od pamiętnej daty 1857 roku upłynęło 125 lat. Taki jubileusz wymagał odpowiedniej oprawy. To, co przygotowali ojcowie miasta, działacze i członkowie jednostki zasługuje na wyrazy uznania. W dniach jubileuszu miasto zostało odświętnie udekorowane. Organizatorzy przygotowali piękną okolicznościową wystawę w Domu Kultury. 11-12 września 1982r. To data wielkiego święta ludzi spod znaku Floriana. Takiej uroczystości nie było we Wronkach nawet podczas jubileuszu 700-lecia miasta. Zjechały do Wronek różne osobistości: sekretarz KW PZPR w Pile – Jan Śnioszek, w-ce wojewoda pilski – dr Janusz Paluchowski, w-ce przewodniczący WRN w Pile – Bolesław Popiela, sekretarz generalny ZG ZOSP – płk poż. mgr Krzysztof Smolarkiewicz, komendant wojewódzki z Piły SP – ppłk poż. Andrzej Waligórski, sekretarz ZW ZOSP w Poznaniu – ppłk, poż. Juliusz Skrobisz, a także miejscowe władze polityczno-administracyjne MiG Wronki, liczne delegacje jednostek OSP z woj. poznańskiego i gorzowskiego oraz społeczeństwo. Dużym zainteresowaniem, swoją osobą cieszył się brat Herubin – z–ca komendanta OSP w Niepokalanowie. W sobotni wieczór w Olszynkach symbolicznego zapalenia ogniska dokonali brat Herubin i Franciszek Biedny. Od wczesnych godzin porannych, 12 września 1982r. ze wszystkich zakątków województwa pilskiego podążały do Wronek strażackie pojazdy zapełnione ludźmi. Natomiast w niedzielę odbył się korowód, konkursy i kiermasze. Oficjalna uroczystość zgromadziła 57 jednostek OSP z województwa wielkopolskiego. Na Placu Wolności odbyły się główne uroczystości. W obecności wielu setek mieszkańców OSP Wronki została wręczona zbiorowa honorowa odznaka „Za zasługi dla rozwoju województwa pilskiego”. Podczas uroczystego apelu wielu działaczy OSP Wronki otrzymało wysokie odznaczenia, w tym 5 złotych, 2 srebrne i 12 brązowych Medali za Zasługi dla Pożarnictwa, Złotym Znakiem Związku udekorowano prezesa Czesława Jądrzyka. Jednostka otrzymała także nowy samochód gaśniczy Star 244 typu GBA2.5/16. Najokazalszą częścią uroczystości była defilada. Uczestniczyły w niej jednostki piesze i kilkadziesiąt pojazdów strażackich. Na wyróżnienie zasługuje przygotowanie pododdziałów do uroczystego apelu. Z dużym zadowoleniem obserwowaliśmy nienaganny wygląd strażaków, sprawne poruszanie się pododdziałów, wysoki poziom orkiestr dętych z Grodziska Wlkp. i Wronek. Z ciepłym przyjęciem spotkały się także imprezy kulturalno-artystyczne zorganizowane z okazji jubileuszu. Najpierw w sali Domu Kultury można było obejrzeć kroniki OSP oraz interesujące widowisko słowno-muzyczne przygotowane przez artystów z Piły. Słowa uznania należą się Markowi Malicie z OSP Chodzież za scenariusz, reżyserię i prowadzenie programu. Po południu w Olszynkach nad brzegiem Warty odbyły się pokazy sprawności technicznej jednostek OSP, pokazy sprzętu bojowego oraz festyn strażacki zakończony zabawą. 24 października 1982r. to data uroczystości poświęcenia sztandaru. Odbyła się w kościele parafialnym pod wezwaniem św. Katarzyny. Obecna była cała jednostka, a także poczty sztandarowe z Wartosławia, Chojna i Pilskich Fabryk Mebli z Wronek. Matkami chrzestnymi były Kazimiera Kaszkowiak i Pelagia Kaczkowska. Całej uroczystości towarzyszyło duże zainteresowanie społeczeństwa.

DRUHOWIE STRAŻACY!

Obchodzimy dziś uroczysty jubileusz 125-lecia Ochotniczej Straży Pożarnej we Wronkach. Mobilizujący do zwiększonej życzliwości wobec druhów strażaków ochotników, do ciepłych gestów i słów, wnosząc więcej serdeczności w niełatwe przecież życie strażackie. Jubileusz stwarzający okazję do wyrażania szacunku, podziękowania za trud będący ich udziałem. By sprostać takim obowiązkom, trzeba naprawdę dużo wytrwałości, dyscypliny wewnętrznej i odporności. Te właśnie cechy, ułatwiające strażakom ochotnikom życie codzienne, mają wręcz kapitalne, znaczenie i szczególnie przydatne są tym z nich, którzy czynnie walczą z żywiołami.

Druhowie strażacy Ochotniczej Straży Pożarnej we Wronkach zaangażowani w obronie mienia miasta i gminy oraz gmin sąsiadujących w generalnej większości przypadków nie usiłowali korzystać z taryfy ulgowej. Odwrotnie udowadniając, że potrafią działać szybko, rozumnie i efektywnie. Świadczą o tym poziom przygotowania sekcji i drużyn do czynności ratunkowych, ich wiedza teoretyczna i umiejętności praktyczne w tej dziedzinie, uwidaczniające się podczas różnego rodzaju eliminacji i ćwiczeń oraz podczas rzeczywistej akcji ratowniczej.

Ochotnicze strażactwo jest tą siłą społeczną, która nie zawodzi nigdy, zwłaszcza, gdy Ojczyzna w potrzebie. Wasza Jednostka, która wielokrotnie dawała dowody głębokiego patriotyzmu i gotowości w służbie społecznej nie może pozostać obojętna na losy rodaków. Patriotycznym obowiązkiem polskiego strażactwa ochotniczego jest bezwzględna realizacja zadań zawartych w statutach Związku i OSP. Szczególnie zaś podnoszenie gotowości bojowej, nasilanie działalności prewencyjnej i wzmożenia czujności w ochronie przeciwpożarowej. Takiej postawy oczekujemy od wszystkich strażaków ochotników.

Za 125-letnią walkę z żywiołem pragnę Wam, członkom Ochotniczej Straży Pożarnej złożyć serdeczne podziękowanie. Pragnę jednocześnie życzyć Zarządowi, jak i wszystkim członkom Straży dalszych osiągnięć w trudnej, ale jakże potrzebnej pracy dla naszego społeczeństwa. Życzę Warn dalszych efektów w działalności profilaktycznej. Życzę wielu młodych następców, którzy w Waszych szeregach kształtować będą swą odwagę, męstwo, humanitaryzm ichęć poświęcenia się dla dobra innych, którzy będą kontynuować Waszą tradycję.

Rocznica ta niech będzie dla Was, druhowie Strażacy, nie tylko okazją do satysfakcji i dumy z dotychczasowych osiągnięć, ale przede wszystkim zachętą do dalszej rzetelnej pracy, do twardej, ale zaszczytnej służby, do walki o lepsze jutro naszej Ojczyzny.

Przewodniczący Rady Narodowej Miasta i Gminy Wronki

Przewodniczący Komitetu Obchodów 125-lecia OSP Wronki inż. Kazimierz Grott

Z OKAZJI JUBILEUSZU

Z okazji niecodziennego jubileuszu 125-tej rocznicy założenia Ochotniczej Straży Pożarnej we Wronkach oraz podsumowania imponującego dorobku organizacji, w imieniu Prezydium Zarządu Wojewódzkiego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych w Pile składamy wszystkim członkom OSP we Wronkach serdeczne podziękowanie, za aktywną pracę, gotowość do walki z żywiołem i wzorową postawę społeczną.

Piękne tradycje bohaterskiej walki o polskość są dziś również wzorem patriotyzmu i poświęcenia społecznego. Niech ten jubileusz będzie również zachęta do dalszego doskonalenia swej działalności pożarniczej i oddania pięknej idei bezinteresownej służby społeczeństwu dla bezpieczeństwa ludzi i dorobku naszej Ojczyzny.

ZA PREZYDIUM:

CZESŁAW DYMEK (Sekretarz ZWZOSP) RYSZARD JANKOWSKI (Prezes ZW ZOSP)

Piła, wrzesień 1982r.

Z okazji 125 rocznicy powstania Ochotniczej Straży Pożarnej we Wronkach, Komenda Wojewódzka Straży Pożarnych w Pile składa serdeczne gratulacje osiągniętych wyników w pracy na rzecz poprawy stanu ochrony przeciwpożarowej województwa pilskiego.

Działalność Wasza jest utrudniona z uwagi na znaczną odległość od centrum województwa, pomimo tego jednak stać Was na dobrą i rzetelną pracę.

Współpraca z Waszą jednostką stanowiła dużą przyjemność z uwagi na rzeczowość stawianych problemów i ich realizację.

Mając na uwadze Wasz wieloletni wkład pracy na wszystkich płaszczyznach życia miasta i województwa życzę Wam, Waszym rodzinom i bliskim wszelkiej pomyślności w życiu osobistym oraz na niwie społecznej.

(ppłk poż. mgr Andrzej Waligórski) Komendant Wojewódzki Straży Pożarnych w Pile

Piła, wrzesień 1982 r.

Ochotnicza Straż Pożarna we Wronkach jest wiodącą na naszym terenie. Jednostka wyróżnia się w przeprowadzanych akcjach gaśniczych, wyszkoleniu bojowym członków, jak również w pracach na rzecz miejscowego środowiska.

Docenić należy również duży wkład członków OSP w zakresie profilaktyki przeciwpożarowej i szczególne zaangażowanie w prace kontrolne na terenie miasta i gminy.

Członkowie OSP Wronki cieszą się wśród mieszkańców dużym szacunkiem i zaufaniem. Wykazali niejednokrotnie, że są gotowi do niesienia pomocy w każdej chwili, i że ta pomoc jest szybka i skuteczna.

W imieniu społeczeństwa dziękuję za ofiarną pracę wszystkim członkom OSP, życzę dalszych sukcesów i zapewniam, że współpraca nasza nadal będzie układała się dobrze. Strażacy mogą liczyć na dalszą pomoc w rozwiązywaniu własnych problemów.

Naczelnik Miasta i Gminy WRONKI inż. Tadeusz Larecki

NAJGROŹNIEJSZE POŻARY WE WRONKACH I OKOLICY DO 1982R.

Wronki dość często nękane były klęskami pożarów. Do największych w czasach przed I wojną światową należy zaliczyć: dwukrotny pożar w Fabryce Przetworów Kartoflanych, pożar wieży kościelnej w Biezdrowie i pożar kilku stodół przy ul. Stodołowej. W latach międzywojennych straż brała udział w gaszeniu pożarów między innymi cegielni Wronki przy ul. Sierakowskiej, posesji Packa przy ul. Strzeleckiej, młynu przy ul. Obrzyckiej, cegielni Janiszewskiego na Zamościu oraz kilku mniejszych pożarów stodół, chlewów, obór, gorzelni itp.

Wroniecka straż wzywana była też do pożarów w Międzychodzie, Pniewach, Szamotułach, Annogórze (pożar pałacu hrabiego Raczyńskiego), do Smolar, gdzie paliły się lasy i tartaki. W czasie okupacji strażacy gasili pożar w Zakładach Firmy Schwartz w 1943r. przy ul. Sierakowskiej, następnie – groźny pożar domu mieszkalnego przy ul. Poznańskiej 11. Z dużym uznaniem spotkała się postawa strażaków z OSP Wronki podczas pożaru w Olejarni Szamotulskiej w 1946r. Dowodem wielkiego zaufania było przekazanie dowodzenia akcją przez Komendanta Powiatowego Straży Pożarnych Zdzisława Ogarzyńskiego druhowi Stefanowi Cyplowi — naczelnikowi OSP Wronki. Biorąc pod uwagę fakt, że w akcji brały udział straże zawodowe było to duże wyróżnienie. W dniu 31 grudnia 1946r. sta­rosta powiatowy J. Kurpisz przysłał do Zarządu OSP pismo następującej treści: „W związku z udziałem tamtejszej OSP w akcji likwidowania groźnego pożaru Olejarni Szamotulskiej, składam na ręce Zarządu podziękowanie za wytężoną, sprawną i bezinteresowną pracę tamtejszego oddziału. Pragnę jednocześnie podkreślić, że jednostka tamtejszej Straży Pożarnej przyczyniła się wraz z bratnimi oddziałami do uratowania olbrzymiej wartości dobra państwowego oraz przez swe poświęcenie dopomogła do podniesienia i utrzymania ogólnonarodowego dobrobytu".

Strażacy spisali się świetnie również podczas pożaru w Państwowym Stadzie Ogierów w Sierakowie. Skutkiem, czego, Inspektor Okręgowy Stad i Stadnin Państwowych inż. Stanisław Hały wystosował 24 grudnia 1946r. następujące podziękowanie: „Za okazaną sprawność oraz wielką dyscyplinę w czasie pożaru budynku mieszkalnego w Państwowym Stadzie Ogierów w Sierakowie — stanowiącym własność Skarbu Państwa Polskiego składam wszystkim biorącym udział w gaszeniu pożaru staropolskie Bóg zapłać".

Wiosną, 1947r. strażacy wyróżnili się w akcji ratunkowej podczas powodzi. W następnych latach gasili pożary okolicznych lasów państwowych, drobne pożary w mieście i sąsiednich gromadach w liczbie 165.

Dane z lat 1957-1982r. dotyczące liczby członków, ze­brań, szkoleń, ćwiczeń, manewrów, kontroli, pokazów i pożarów przedsta­wiają się następująco:

- Stan liczebny (średnia roczna) - 39 strażaków

- Zebrania zarządów - 150

- Szkolenie strażaków na wykładach - 530

- Ćwiczenia bojowe - 445

- Ćwiczenia bojowe na obiektach w mieście - 60

- Dodatkowe ćwiczenia przed zawodami - 70

- Manewry taktyczne na szczeblu województwa, powiatu, rejonu - 18

- Udział w zawodach rejonowych - 15

- Udział w zawodach powiatowych - 8

- Kontrole zapobiegawcze - 100

- Kontrole w okresie akcji żniwno-omłotowych - 35

- Pokazy dla ludności z okazji Dni Ochrony ppoż. i Dnia Strażaka - 14

- Ilość pożarów - 350, w tym: lasu - 119, zabudowań miejskich - 19, zabudowań gospodarczych - 131, inne - 81.

Dzień Strażaka 21 maja 1983r., w sobotę o godz. 18.00 odbyła się zbiórka wszystkich jednostek MiG Wronki, po uformowaniu kolumny, strażaków ulicami miasta poprowadził Komendant MG Straży Pożarnych J.Szcześniak. Kolumna przeszła ulicą Mickiewicza i Klasztorną na Rynek, gdzie pod pomnikiem została złożona wiązanka kwiatów a sztandary oddały pokłon. Następnie odczytano okolicznościowe referaty, zasłużonym strażakom wręczono medale i odznaki. Potem kolumna strażaków udała się ulicą Poznańską pod pomnik na ul.Chrobrego, gdzie również złożono wiązanki kwiatów, dalej kolumna udała się do siedziby OSP Wronki na ul.Kosciuszki. Po przemarszu na ulice miasta wyjechała kolumna samochodów strażackich kończąc strażackie święto. Z okazji tygodnia ochrony przeciwpożarowej w dniu 29 maja odbyły się zawody sportowo-pożarnicze we Wronkach w Olszynkach. Nad sprawnym i dokładnym wykonaniem ćwiczeń czuwali druhowie z Komendy Rejonowej Straży Pożarnych w Czarnkowie. Zawody rozpoczęły się od pokonania toru przeszkód, OSP Wronki pokonała go w 90 sekund, nie był to dobry czas. Następnie przystąpiono do ćwiczenia bojowego, OSP Wronki startowała z toru 7, do chwili startu druhowie w skupieniu powtarzali swoje zadania. Wreszcie przyszła chwila startu. Na sygnał start ruszyli ostro do przodu, wszystko grało jak w zegarku. OSP Wronki uzyskała najlepszy czas 47,5 sekund. W sumie jednostka zajęła piąte miejsce, pierwsze miejsce zajęła OSP Wromet, drugie OSP Pilskich Fabryk Mebli, trzecie OSP Kłodzisko.

W dniu 28 stycznia 1984r. odbyło się walne zebranie sprawozdawcze OSP Wronki za 1983r., po sprawozdaniach trzech druhów W.Tafelski, B.Łuczak, W.Galbierczyk zostało wyróżnionych za akcje gaśnicze w lasach, przez Nadleśnictwo Wronki. W kolejnym punkcie zebrania z funkcji naczelnika ustąpił E.Majchrzak na jego miejsce powołano W.Tafelskiego a na jego zastępcę wybrano B.Cypla.

W dniu 24 czerwca 1984r. w Czarnkowie odbyły się zawody rejonowe straży pożarnych, w których gminę Wronki reprezentowały cztery jednostki OSP Wronki, ZPZ Wronki, Spomasz Wronki, Predom-Wromet Wronki. Zawody odbyły się na stadionie sportowym w Czarnkowie, pierwsza konkurencja to tor przeszkód, druga ćwiczenie bojowe, OSP Wronki przystąpiła do zawodów bardzo skoncentrowana, co dało wyniki w sumie zajęła trzecie miejsce. Na koniec zawodów odbyły się pokazy dla ludności, która licznie przybyła na stadion, oglądać zmagania strażaków.

Stanisław Bajerski – urodzony 15 kwietnia 1913r. Wstąpił do Związku Harcerstwa Polskiego 21 lutego 1924r. We wrześniu 1939r. druh Bajerski z narażeniem życia swojego i swej rodziny zabrał sztan­dar OSP Wronki ze stosu przeznaczonego do spalenia, ukrył go w torbie monterskiej pod wiązką drutu i przeniósł go do swojego mieszkania przy ul.Podgórnej 5. Przez całą okupację sztandar był przechowywany między bielizną w szafie, owinięty w papier na strychu. Drzewiec został ukryty w rurach, w magazynie wodociągów, gdyż był on pracownikiem elektrowni i wodociągów miejskich. Biorąc pod uwagę częste kontrole i rewizje, było to bardzo ryzykowne - druh narażał życie. Sztandar wrócił do jednostki w czasie pierwsze­go zebrania organizacyjnego, które odbyło się 3 kwietnia 1945r. w sali Kaczorowskiego, później sali kina „Orzeł" (obecnie narożnik Rynku i ul.Zwycięzców). Sztandar postawiono na scenie. W poczcie sztandarowym stali druhowie: Stanisław Bajerski, Antoni Białek, Władysław Bierka. Stanisław Bajerski był oficerem sztandarowym OSP Wronki w latach 1945-1950. Zmarł 1 grudnia 1984r.

TRAGICZNA NOC WE WRONKACH

W nocy z dnia 17-18 grudnia 1984 roku we Wronkach doszło do tragedii. O godzinie 3:30 ryk syren ogłosił alarm dla strażaków. Alarm, jakich wiele słyszą strażacy, ale jakże odmienny w skutkach. Palił się Państwowy Dom Dziecka, który mieścił się w starych klasztornych zabudowaniach Franciszkanów. Budynek składał się z trzech kondygnacji. W prawym skrzydle, na drugim piętrze w nocy 18 grudnia 1984r. o godz. 3.30 wybuchł pożar, strażaków o pożarze na polecenie dyrektora Domu Dziecka Tadeusza Urbaniaka – powiadomił palacz. Dyrektor poparzony rzucił się ratować dzieci, kilkoro sprowadził na dół. Po przyjeździe na miejsce pożaru, jednostek OSP Wronki, OSP Wromet, OSP Spomasz, stwierdzono, że z okna na poddaszu wydobywały się kłęby dymu i ogień, w pokoju tym znajdowało się dziesięcioro dzieci, w wieku 3-8 lat. Po częściowym opanowaniu ognia, dodatkowym utrudnieniem było niewyłączone napięcie elektryczne, nastąpiła najbardziej dramatyczna część akcji. Wejście strażaków do płonącego budynku. Nie zawahali się:

- Dh Walerian Tafelski,

- Dh Zdzisław Dzik,

- Dh Adam Bąkowski

- Dh Kazimierz Kwaśny.

Kłęby duszącego dymu uniemożliwiały poruszanie się po korytarzu na drugim piętrze. Trzeba było nałożyć maski, które jeszcze bardziej utrudniały widoczność. Kazimierz Kwaśny później powiedział: „choć miałem latarkę nie widziałem nic”. W między czasie przyjechały dalsze jednostki z „Wrometu” i „Spomaszu”, które przystąpiły do gaszenia. Mimo błyskawicznego działania, po kilku minutach znaleziono pierwsze nieprzytomne dziecko. Od tego momentu wszyscy zaczęli liczyć (wiadomo było, że w pokojach zostało dziesięcioro dzieci). Później następne i tak do ostatniego dziecka. Znaleziono także niedającego znaku życia dyrektora Domu Dziecka Tadeusza Urbaniaka, który ratując swoich podopiecznych stracił przytomność. Po zniesieniu wszystkich na rękach na parter natychmiast przystąpiono do reanimacji. W tej części akcji wyróżnili się: Dh Adam Bąkowski i Dh Zdzisław Dzik oraz strażacy z innych jednostek. Niestety mimo intensywnych zabiegów medycznych nie udało się uratować życia ośmiorga dzieci i ich dyrektora. To wszystko działo się wewnątrz budynku, a na zewnątrz cały czas trwała akcja gaszenia pożaru, działania prowadziło 20 jednostek. Dzięki śmiałej akcji strażaków udało się uratować sąsiadujący z Domem Dziecka XIX wieczny Kościół. Na miejsce zdarzenia przybył Komendant Wojewódzki Straży Pożarnych płk. poż. A. Waligórski oraz jego zastępcy. Tak, więc na miejscu ognia znalazł się cały sztab ludzi doświadczonych i zaprawionych w walce z czerwonym kurem. Mimo to straty materialne były duże. Nikt jeszcze nie wiedział, że ośmioro dzieci i ich dyrektor T. Urbaniak nie żyją. Stwierdzono to w szpitalach: w Czarnkowie i Szamotułach. Był to szok dla ludzi zgromadzonych na chodnikach jak i dla samych strażaków, którzy włożyli ogromny wysiłek w ratowanie ich życia. Jedynie dh Zdzisław Dzik, zawożąc jedną z rannych dziewczynek do szpitala w Czarnkowie był z siebie zadowolony; lekarz orzekł, że istnieje nadzieja, iż będzie żyła. Później dh ten powiedział: ”Wierzyłem, że moja dziewczynka przeżyje. Ratowałem ją tak, jakby była moim własnym dzieckiem”. Akcja gaśnicza trwała jeszcze długo. Na twarzach strażaków widać było zmęczenie. Przedstawiciele Komendy Głównej obecni przy pożarze wysoko ocenili strażaków. Powiedzieli: „Wszystko, co było możliwe do wykorzystania zostało wykorzystane”. Należy także nadmienić, że społeczeństwo ofiarnie pomogło przy ewakuacji budynku, a służby gastronomiczne zapewniły ciepły posiłek dla strażaków biorących udział w akcji. Władze miasta z naczelnikiem M. Bartkowiakiem na czele zapewniły pomoc w czasie ewakuacji (transport) zakładając jednocześnie w urzędzie miasta centrum informacyjne. Dzieci przetransportowano do hotelu robotniczego w Spomaszu. Pożar prawdopodobnie powstał od instalacji elektrycznej a drewniane stropy i drewniana konstrukcja dachu okazały się niezwykle łatwopalne. Wypaliło się drugie piętro i poddasze budynku.

W dniu 7 stycznia 1985r. na wniosek wojewody poznańskiego Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu podjęto uchwałę o przekazaniu kwoty 1 miliona zł z przeznaczeniem na odbudowę Domu Dziecka we Wronkach.

Również wojewoda poznański zwrócił się z apelem do zakładów pracy, instytucji i społeczeństwa województwa poznańskiego o pomoc w zapewnieniu środków finansowych umożliwiających odbudowę spalonego Domu Dziecka.

28 lutego 1985r. w sali Urzędu Miasta i Gminy we Wronkach odbyło się uroczyste spotkanie, podczas którego wręczono odznaczenia państwowe i odznaczenia OSP. Na spotkanie zostali zaproszeni strażacy, którzy z dużym zaangażowaniem brali udział w akcjach gaszenia pożaru w Domu Dziecka na terenie Miasta i Gminy Wronki.

Przybyli także:

- Komendant Wojewódzki SP w Pile - poż. płk. inż.A.Waligórski

- Komendant Rejonowy ZOSP w Czarnkowie – kpt. inż. W.Pawłowski

- Pierwszy Sekretarz PZPR Miasta i Gminy Wronki – St.Wroczyński

- Członek ZG ZOSP- dh St.Biniak.

Po krótkim przemówieniu wygłoszonym przez Komendanta Wojewódzkiego Straży Pożarnych wręczono odznaczenia. Medale za odwagę otrzymali: pani Hoffman i dh Pajor, zostały również wręczone medale złote i srebrne za zasługi dla pożarnictwa. Złote medale otrzymali: Józef Srech, Bogdan Łuczak, Benedykt Pujanek, Walerian Tafelski; a srebrne medale otrzymali: Zdzisław Zaporowski, Adam Bąkowski, Wojciech Niewiedział, Mieczysław Zastróżny i Zdzisław Dzik.

Za znakomite zasługi w akcji gaszenia Domu Dziecka we Wronkach OSP otrzymało list pochwalny od Komendanta Wojewódzkiej Straży Pożarnej w Pile o następującej treści: „W dniu 18 grudnia 1984 roku wybuchł pożar Państwowego Domu Dziecka we Wronkach. Zawiadomione natychmiast jednostki ZSP i OSP przystąpiły do akcji ratunkowej. Po przeprowadzeniu analizy i ocen ustalono, że wyjątkowo ofiarnie w tej akcji uczestniczyła Wasza jednostka, która jak zawsze nie patrząc na skutki podjęła akcję ratowania dzieci i mienia. Ofiarność i oddanie w tym społecznie ważnym działaniu są następstwem dobrze prowadzonej pracy organizacyjnej i społecznego oddania skupionych w Ochotniczej Straży Pożarnej we Wronkach członków. Za aktywny udział w tej akcji i innych działaniach OSP, ofiarność i zaangażowanie w służbie pożarnej wyrażam Wam najserdeczniejsze podziękowania. Życzę wiele osobistego szczęścia członkom OSP i ich rodzinom oraz dalszych osiągnięć w działalności społecznej dla dobra naszej Ojczyzny”.

Podpisano płk.poż. mgr Andrzej Waligórski.

BUDOWA POMNIKA STRAŻAKA

Z inicjatywy Bolesława Kozieja i Mariana Radomskiego członków OSP Wronki, w dniu 20 sierpnia 1985r. powstał projekt budowy pomnika strażaka we Wronkach, projekt poparły wszystkie jednostki OSP MiG Wronki, wystosowano apel do wszystkich strażaków o zbiórkę pieniężną na ten cel, w odpowiedzi na apel, jednostki zebrały odpowiednią kwotę pieniężną. 17 marca 1986r. z początkiem wiosny przystąpiono do realizacji budowy pomnika – obelisku. Na miejsce budowy wybrano skwer w zbiegu ulic: Kościuszki i Mickiewicza. Jest to teren sąsiadujący z obiektem Ochotniczej Straży Pożarnej we Wronkach. Mając na uwadze, jaka idea towarzyszyła w powstaniu pomnika - obeliska, można stwierdzić, iż wybór miejsca został bardzo trafnie dokonany. Wyraz temu dały liczne głosy społeczeństwa. Po wcześniejszym przygotowaniu potrzebnego sprzętu i materiałów budowlanych przystąpiono do pracy. Wszyscy chętni do pomocy w budowie byli mile widziani. Podczas przygotowania fundamentu i ustawiania kamienia oraz prac wykończeniowych przepracowani 1.200 roboczogodzin. Prace te zostały wykonane w czynie społecznym, a wyróżniającymi się przy tych pracach byli członkowie następujących jednostek: OSP Wronki, OSP Lubowo, OSP Spomasz, OSP Wromet, OSP przy P.F.M., OSP Z.P.Z. Także zakłady pracy wypożyczyły niezbędny sprzęt do wykonania tych prac: Z.P.Z – przewóz żwiru, beczki, Spomasz – oflagowanie, herb miasta, „Znak Związku”, Wromet – dźwig do ustawiania kamienia, P.F.M.- deski do przygotowania fundamentu, Z.G.KiM – płytki chodnikowe, malowanie strażnicy. W pracach tych wyróżnili się druhowie: Cz. Jądrzyk, M.Radomski, B.Koziej, St.Karczmitowicz, A.Liszkowski, H.Moliński, Z.Dzik, T.Konieczny, St.Rój, A.Bąkowski, W.Tafelski, M.Moliński, M.Zastróżny, T.Siemiątkowski.

Także strażacy z innych jednostek wydatnie przyczynili się do powstania tego pomnika ofiarowując na konto budowy 80.740 zł. Wydatki na ten cel wyniosły 90.498zł. Kwotę 9.758zł dołożył Zarząd M-G OSP Wronki. Wartość czynu przy budowie wyniosła około 400.000zł.

Po wykonaniu prac budowlanych przystąpiono do obróbki kamienia. Najwięcej obaw budziło wiercenie otworów, czego w czynie społecznym podjął się Zakład Rzemieślniczy „Kamieniarstwo” braci Burawskich we Wronkach. Projekt graficzny wykonał społecznie były członek 39 HD Poż. we Wronkach Wojciech Kudliński. Flagi państwowe i strażackie potrzebne do dekoracji placu i obelisku wykonane zostały nieodpłatnie przez pracowników Spółdzielni Pracy „Postęp” we Wronkach.

W dniu 17 maja 1986r odbyło się uroczyste odsłonięcie „Pomnika – Obeliska”, który został poświęcony „Założycielom, poległym i zmarłym członkom Ochotniczych Straży Pożarnych od 1857r”, odsłonięto go w dniu święta strażaka. Na uroczystość przybyli przedstawiciele władz polityczno - administracyjnych w osobach: M.Bartkowiaka, K.Grotta, K.Michalaka, J.Kubisia, Z.Wilczyńskiego, i innych organizacji społecznych oraz dyrektorzy wronieckich zakładów pracy. Wartę przy pomniku wystawiła najstarsza jednostka - OSP Wronki (129 lat) i najmłodsza - OSP Spomasz Wronki (32 lata). Odsłonięcia dokonał honorowy członek OSP Wronki, a zarazem najstarszy druh Kazimierz Kasprzak. Minutą ciszy uczczono pamięć poległych i zmarłych członków OSP. Następnie prezes OSP Wronki dh Cz.Jądrzyk wygłosił okolicznościowy referat i odczytał listę nazwisk przedstawionych do odznaczenia.

W dniu 27 grudnia 1986r. odbyło się walne zebranie sprawozdawczo-wyborcze, podczas którego Złotymi Medalami za Zasługi dla Pożarnictwa odznaczeni zostali: Bogusz Cypel, Bolesław Koziej, Kazimierz Spychała.

Druhowie, którzy wyróżnili się w akcjach gaśniczych w latach 1981-1986 to: Walerian Tafelski, Józef Srech, Mieczysław Zastróżny, Zdzisław Dzik, Kazimierz Kwaśny, Wojciech Galberczyk, Tadeusz Siemiątkowski, Bogdan Łuczak, Michał Kipiel, Stanisław Karczmitowicz, Adam Bąkowski, Henryk Moliński. Uchwałą Walnego zebrania sprawozdawczo-wyborczego OSP Wronki, z dnia 27 grudnia 1986r., wybrano nowy zarząd na 5-letnią kadencję, w następującym składzie:

- Prezes Czesław Jądrzyk

- Wiceprezes – naczelnik Walerian Tafelski

- II Wiceprezes Marian Radomski

- Z-ca naczelnika Bogusz Cypel

- Sekretarz Andrzej Liszkowski

- Skarbnik Elżbieta Wiechcińska

- Gospodarz Walerian Tafelski

- Kronikarz Zdzisław Dzik

- Członek Zarządu Józef Srech

Wybrano Komisję Rewizyjną w składzie:

- Przewodniczący Zygmunt Miężał

- Członek Kazimierz Kwaśny

- Członek Henryk Moliński

W dniach 4 i 5 maja 1987r. W trosce o ochronę środowiska, a także o zagospodarowanie pustych terenów leśnych, które powstały na skutek pożarów lasów strażacy z OSP Wronki podjęli się czynu społecznego. W porozumieniu z Nadleśnictwem Wronki i otrzymaniu sadzonek przystąpiono do zalesiania terenu. W myśl strażackiej dewizy: „nie tylko gaszą, ale także i chronią” zabrano się ochoczo do pracy. W wyniku dwudniowego czynu zagospodarowano kilkanaście hektarów przyszłego lasu.

Z okazji „Tygodnia Ochrony Przeciwpożarowej”, w dniu 17 maja 1987r., na rozkaz Komendanta MG Straży Pożarnych we Wronkach Adama Bąkowskiego w miejscowości Samołęż odbyły się manewry na obiekcie Szkoły Podstawowej. Pozorowany ogień i dym przy pomocy kilkunastu świec dymiących dał się szybko zauważyć w wiosce. Ogłoszono alarm. Na „pożar” przybyły jednostki: OSP Wronki, OSP Kłodzisko, OSP Samołęż, OSP Predom, OSP Lubowo i jednostka miejscowa OSP Samołęż. Następnie zajęto wyznaczone pozycje i zbudowano linie wodne. „Pożar” ugaszono bardzo szybko, ku wielkiemu zdziwieniu tamtejszej ludności. Na zbiórce przed odjazdem Komendant MG ZOSP we Wronkach A.Bąkowski omówił akcję zwracając uwagę na wynikłe błędy popełnione przez jednostki biorące udział w manewrach.

Z okazji 130-lecia Ochotniczej Straży Pożarnej we Wronkach, w dniu 5 lipca 1987r.,w Olszynkach zorganizowano Miejsko-Gminne zawody sportowo-pożarnicze. Na uroczystość przybyli członkowie OSP Wronki oraz zaproszeni goście w osobach: Komendanta Rejonowego Straży Pożarnej kpt. inż. W.Pawłowskiego, członka ZG ZOSP w Warszawie Stanisława Biniaka, Przewodniczącego ZSL we Wronkach Zenona Wilczyńskiego. Po hymnie odegranym przez orkiestrę dętą OSP i krótkim okolicznościowym referacie odczytanym przez Prezesa OSP Wronki Czesława Jądrzyka, delegacje z poszczególnych jednostek złożyły kwiaty pod Pomnikiem Strażaka. Po złożeniu raportu M. Radomskiemu, cała kompania odmaszerowała do Olszynek. Gdzie była oczekiwana przez licznie zebranych mieszkańców.W zwodach wzięło udział 10 jednostek OSP i 2 młodzieżówki. Jednostki wystartowały w trzech konkurencjach: musztrze, sztafecie, bojówce. Po podliczeniu punktacji przez komisję sędziowską pierwsze miejsce zajęła OSP ZPZ Wronki, drugie miejsce zajęła OSP Predom-Wromet Wronki, OSP Wronki zajęła trzecie miejsce. OSP Wronki stratowała w składzie dowódca sekcji Zdzisław Dzik, przodownik I roty Tadeusz Siemiątkowski, pomocnik I roty Roman Woźny, łącznikowy Marek Moliński, rozdzielaczowy Stanisław Karczmitowicz, mechanik Mieczysław Zastróżny, przodownik II roty Bogusz Cypel, pomocnik II roty Michał Kipiel.

W dniu 31 stycznia 1991r. w świetlicy OSP Wronki odbyło się walne zebranie sprawozdawczo-wyborcze, na które przybyli zaproszeni goście Z-ca Burmistrza MiG Wronki Bogdan Szymkowiak, Komendant Rejonowy Straży Pożarnych w Czarnkowie mjr. Wojciech Pawłowski, członek ZG ZOSP w Warszawie Stanisław Biniak, Komendant MG Straży Pożarnych we Wronkach Stefan Kaszkowiak. Po powitaniu gości i zebranych przez prezesa Czesława Jądrzyka, minutą ciszy uczczono pamięć zmarłych strażaków: Kazimierza Kasprzaka i Stanisława Roja. Szczegółowe sprawozdanie złożył Prezes Czesław Jądrzyk, E.Wiechcińska finansowe, K.Kwaśny Komisji Rewizyjnej.

Rok

Liczba akcji ratowniczo-gaśniczych przeprowadzonych przez OSP Wronki w latach 1987 - 1990

1987r. - 17 interwencji

1988r. - 12 interwencji

1989r. - 48 interwencji

1990r. - 40 interwencji

Jednostka w 1990r. gasiła 40 pożarów, w tym 7 razy pożary lasów, 5 razy pożary budynków gospodarczych, 6 razy pożary budynków mieszkalnych, 3 razy pożary samochodów, pozostałe 19 razy. Najaktywniejsi w gaszeniu pożarów w latach 1987-1990 to Walerian Tafelski, Zdzisław Dzik, Józef Srech, Mieczysław Zastróżny, Adam Bąkowski, Kazimierz Kwaśny, Tadeusz Siemiątkowski, Bogdan Łuczak, Rafał Szmyt. Uchwałą Walnego zebrania sprawozdawczo-wyborczego OSP Wronki, wybrano nowy zarząd na 5-letnią kadencję, w następującym składzie:

- Prezes Czesław Jądrzyk

- Wiceprezes – naczelnik Walerian Tafelski

- II Wiceprezes Zygmunt Miężał

- Sekretarz Andrzej Liszkowski

- Skarbnik Elżbieta Wiechcińska

- Gospodarz Walerian Tafelski

- Kronikarz Zdzisław Dzik

- Członek Zarządu Józef Srech

Wybrano Komisję Rewizyjną w składzie:

- Przewodniczący Bolesław Koziej

- Członek Kazimierz Kwaśny, Henryk Moliński

Jednostka w dniu zebrania liczyła 51 członków czynnych, w tym jedną kobietę oraz 3 członków honorowych. W dniu 29 stycznia 1993r. z funkcji w Komisji rewizyjnej zrezygnował dh Bolesław Koziej i dh Henryk Moliński, na przewodniczącego Komisji Rewizyjnej walne zebranie wybrało dh Kazimierza Kwaśnego a na członka Mieczysława Zastróżnego i dh Marka Szymaniaka. W dniu 28 stycznia 1994r. z funkcji naczelnika zrezygnował dh Walerian Tafelski, na jego miejsce walne zebranie wybrało dh Zdzisława Dzika.

4 listopada 1996 roku, odprowadziliśmy na wieczny spoczynek druha Franciszka Biednego, który urodził się 20 marca 1919 roku w Piaskowie. Od dzieciństwa przejawiał talent muzyczny, naukę na instrumentach muzycznych rozpoczął od ósmego roku życia. W szesnastym roku życia rozpoczął pracę jako referent w Urzędzie Miejskim w Ostrorogu, gdzie pracował do 1939 roku. W okresie okupacji hitlerowskiej został wywieziony do obozu w Łodzi – Radgoszczy, gdzie przebywał siedem miesięcy za działalność w harcerstwie. Od czerwca 1945 roku pracował w Urzędzie Miejskim w Ostrorogu. Po reorganizacji państwowej został przeniesiony do pracy w Komendzie Powiatowej Straży Pożarnej w Szamotułach, gdzie pracował do 1955 roku, od tego roku zamieszkał we Wronkach. Przez kolejne pięć lat pracował w Komendzie Wojewódzkiej Straży Pożarnych w Poznaniu. Do OSP Wronki wstąpił w 1946r. Od 1958 do 1975 roku pełnił funkcję prezesa OSP Wronki. Czas wolny poświęcał muzyce i harcerstwu. W 1956 roku założył chór mieszany i zespół mandolinistów we Wronkach, następnie zorganizował chór „Dzwon” w klasztorze oo. Franciszkanów, któremu był wierny do końca swojego życia. W setną rocznicę powstania OSP Wronki założył 39 Drużynę Harcerską przy OSP Wronki. Od 1960 roku pracował w Spółdzielni Pracy Galmet we Wronkach, na stanowisku głównego księgowego. Podczas swojego życia otrzymał wiele odznaczeń strażackich m.in. Brązowy, Srebrny i Złoty Medal „Za zasługi dla pożarnictwa” i „Strażak Wzorowy”, inne odznaczenia to: Złota odznaka honorowa „Za zasługi w rozwoju woj. poznańskiego i pilskiego”, Honorowa odznaka „Za zasługi dla Miasta i Gminy Wronki” oraz wyróżnienie przyznane przez obywateli miasta „Wronczanin Roku 1993”.

 

26 marca 1998 roku odprowadziliśmy na wieczny spoczynek naszego długoletniego naczelnika OSP Wronki Edwarda Majchrzaka, który urodził się 10 czerwca 1922r. Wstąpił do OSP Wronki w 1945r. Pełnił funkcję zastępcy naczelnika w latach 1958-1961, I wiceprezesa w latach 1961-1983, naczelnika w latach 1962-1983. Zmarł 23 marca 1998r.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

24 czerwca 2000 roku odprowadziliśmy na wieczny spoczynek naszego długoletniego strażaka gospodarza a następnie naczelnika dh Waleriana Tafelskiego, który urodził się 17 lipca 1926r. Wstąpił do OSP Wronki w 1946r. Walerian Tafelski był zastępcą naczelnika w latach 1961-1984, gospodarzem w latach 1979-1998, od 1985 do 1987 I wiceprezesem OSP Wronki, naczelnikiem w latach 1985-1994. Przez wiele lat uczestniczył w każdej akcji prowadzonej przez OSP Wronki, każdą osobiście kierował. Wyszkolił kolejne pokolenia strażaków, przekazując im swoje wieloletnie doświadczenie i wiedzę. Przez wiele lat był również członkiem zarządu OSP Wronki, był to druh niezwykle zasłużony dla naszej jednostki, dla społeczeństwa Gminy Wronki i nie tylko. Odznaczony odznaką Strażak Wzorowy, Brązowym, Srebrnym i Złotym Medalem za Zasługi dla Pożarnictwa oraz Złotym Znakiem Związku. Walerian Tafelski zmarł 21 czerwca 2000r.

 

 

 

 

 

 

 

4 stycznia 2003 roku odprowadziliśmy na wieczny spoczynek naszego długoletniego strażaka kierowcę i jednocześnie mechanika dh Józefa Srecha, który urodził się 11 września 1922r. Wstąpił do OSP Wronki w 1964r., był członkiem zarządu OSP Wronki w latach 1986-1996. Przez wiele lat dbał o stan techniczny samochodów i sprzętu silnikowego będącego na wyposażeniu OSP Wronki, przez wiele lat był również członkiem zarządu OSP Wronki, druha niezwykle zasłużonego dla naszej jednostki. Druh Józef Srech za swa wierną służbę został odznaczony Odznaką Strażak Wzorowy, Brązowym, Srebrnym i Złotym Medalem za Zasługi dla Pożarnictwa. Zmarł 1 stycznia 2003r.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

6 czerwca 2006 roku zmarł Czesław Jądrzyk urodzony 9 maja 1920r. Do 1938r. pracował w księgowości w Komunalnej Kasie Oszczędnościowej. Działał w harcerstwie, wśród działkowców, wędkarzy. Jako młody chłopak należał do szkolnej drużyny har­cerskiej im. Zawiszy Czarnego. Pracował w niej do 1938r., kiedy to ochotniczo zgłosił się do wojska. Wojnę spędził w niewoli i na przymusowej pracy w Niemczech. W kwietniu 1945r. wraz z druhami: Kazimierzem Deską, Janem Wiśniewskim i Leonem Pilarczykiem na nowo tworzyli drużyny harcerskie we Wronkach. Do czerwca 1946r. pełnił funkcję drużynowego. W lipcu przeprowadził się do Choszczna, gdzie został hufcowym. Do OSP w Choszcznie wstąpił 1 lipca 1946r., był sekretarzem do 1948 roku. Po powrocie do Wronek w 1948r. pomagał harcerzom w Kole Przyjaciół, ale nie był już czynnym instruktorem. W 1949 roku wstąpił do OSP Wronki. Przeszedł szkolenia i pełnił różne funkcje, rozpoczynając od strażaka. Od roku 1950 do 1957 roku był sekretarzem, od 1957 roku do 1961 roku był członkiem zarządu, od stycznia 1962 do 1976 był ponownie sekretarzem OSP Wronki. Od kwietnia 1976r. do 2006r. był Prezesem OSP Wronki. Przez trzy kadencje pracował również w Zarządzie Wojewódzkim ZOSP w Pile. Od 1976r. do 2002r. był Prezesem Zarządu MG ZOSP RP we Wronkach. W roku 1980 odszedł na emeryturę ze „Spomaszu". Odznaczony Odznaką Strażak Wzorowy, Brązowym, Srebrnym i Złotym Medalem za zasługi dla pożarnictwa, Srebrna i Złotą odznaką zasłużony dla rozwoju woj. pilskiego, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Zwycięstwa i Wolności, Złotym Znakiem Związku OSP, Honorową odznaką przyjaciół Harcerstwa, Medalem za udział w wojnie obronnej 1939r., Odznaką honorową za zasługi dla MiG Wronki, Medalem Rodła, Medalem Bolesława Chomicza, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

 

W grudniu 1994 roku zostało podpisane uzgodnienie o włączeniu jednostki OSP Wronki do Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego, porozumienie podpisał Kazimierz Michalak Burmistrz MiG Wronki, dh Czesław Jądrzyk Prezes OSP Wronki i Wojciech Pawłowski Komendant Rejonowy Państwowej Straży Pożarnych w Czarnkowie. Z dniem 1 stycznia 1995 roku został uruchomiony pierwszy w dziejach polskiego pożarnictwa Krajowy System Ratowniczo-Gaśniczy, jako integralna część organizacji bezpieczeństwa wewnętrznego Rzeczypospolitej Polskiej. Na tej podstawie jednostka OSP Wronki z dniem 20 lutego 1995 roku została włączona do Krajowego Sytemu Ratowniczo-Gaśniczego, Decyzją Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej w Warszawie nr 29/12/KSRG, z dnia 17 lutego 1995 roku.

Uchwałą Walnego zebrania sprawozdawczo-wyborczego OSP Wronki, z dnia 27 stycznia 1996r., wybrano nowy zarząd na 5-letnią kadencję, w następującym składzie:

· Prezes Czesław Jądrzyk

· Wiceprezes – naczelnik Zdzisław Dzik

· II Wiceprezes Zygmunt Miężał

· Z-ca naczelnika Bogusz Cypel

· Sekretarz Andrzej Liszkowski

· Skarbnik Małgorzata Kuster

· Gospodarz Walerian Tafelski

· Kronikarz Zdzisław Dzik

Wybrano Komisję Rewizyjną w składzie:

· Przewodniczący Kazimierz Kwaśny

· Członek Mieczysław Zastróżny

· Członek Marek Szymaniak

Jednostka w dniu zebrania liczyła 53 członków czynnych, w tym 3 kobiety oraz 2 członków honorowych. W dniu 6 czerwca 1998r. rozchorował się dh.Walerian Tafelski, choroba nie pozwoliła mu wrócić do swej funkcji, dlatego Zarząd powierzył funkcje gospodarza dh.Zdzisławowi Dzikowi. W dniu 26 lutego 2000r. z funkcji skarbnika zrezygnowała dh.Małgorzata Kuster, na jej miejsce wybrano Alinę Kaźmierczak.

Uchwałą Walnego zebrania sprawozdawczo-wyborczego OSP Wronki, z dnia 24 lutego 2001r., wybrano nowy zarząd na 5-letnią kadencję, w następującym składzie:

· Prezes Czesław Jądrzyk

· Wiceprezes – naczelnik Stefan Kaszkowiak

· Wiceprezes Andrzej Liszkowski

· Z-ca naczelnika Marcin Szczepski

· Z-ca naczelnika Antoni Gallo

· Sekretarz Jerzy Paczkowski

· Skarbnik Alina Kaźmierczak

· Gospodarz Piotr Cypel

· Kronikarz Zdzisław Dzik

Wybrano Komisję Rewizyjną w składzie:

· Przewodniczący Kazimierz Kwaśny

· Członek Mieczysław Zastróżny

· Członek Mariusz Brzozowski

Jednostka w dniu zebrania liczyła 61 członków czynnych, w tym 11 kobiet oraz 2 członków honorowych. W dniu 7 lutego 2004r. z funkcji skarbnika zrezygnowała dh.Alina Kaźmierczak, funkcję tę powierzono dh.Mariuszowi Brzozowskiemu, zrezygnował on jednocześnie z funkcji członka Komisji Rewizyjnej, skład Komisji Rewizyjnej uzupełniono o dh.Grzegorza Dobka.

Uchwałą Walnego zebrania sprawozdawczo-wyborczego OSP Wronki, z dnia 18 lutego 2006r., wybrano nowy zarząd na 5-letnią kadencję, w następującym składzie:

· Prezes Andrzej Liszkowski

· Wiceprezes – naczelnik Stefan Kaszkowiak

· Z-ca naczelnika Dariusz Ślimak

· Z-ca naczelnika Łukasz Kawka

· Sekretarz Mariusz Książek

· Skarbnik Radosław Wallicht

· Gospodarz Piotr Cypel

· Kronikarz Paweł Odwrot

· Członek Zarządu Jerzy Ławniczak

Wybrano Komisję Rewizyjną w składzie:

· Przewodniczący Kazimierz Kwaśny

· Wiceprzewodniczący Mieczysław Zastróżny

· Sekretarz Grzegorz Dobek

· Członek Mariusz Brzozowski

· Członek Artur Patulski

Jednostka w dniu zebrania liczyła 46 członków czynnych oraz 5 członków honorowych. Orkiestra dęta liczy 32 członków, z dyrygentem dh.Markiem Kordowskim, zespół marżonet 20 osób pod kierunkiem Pani Gabrieli Kabacińskiej.

Obchody 150-lecia OSP Wronki i 55-lceia orkiestry dętej

Od ubiegłego roku trwały przygotowania do obchodów tak wielkich jubileuszy, opracowywano monografię jednostki OSP Wronki jak również pozostałych jednostek OSP MiG Wronki, Zarządu Oddziału MG ZOSP RP we Wronkach oraz orkiestry dętej. W 2006 roku odnowiono elewacje zewnętrzne budynku od ulicy Mickiewicza i Kościuszki, odnowiono emblematy na Pomniku Strażaka. W 2007 roku odnowiono wszystkie elewacje wewnętrzne budynku, zakończono opracowywanie monografii.

W dniu 17 lutego 2007r. odbyło się walne zebranie sprawozdawcze w jednostce OSP Wronki, na którym podjęto uchwały o przebiegu uroczystości jubileuszowych. Z okazji jubileuszu 55-lecia powstania orkiestry dętej w dniu 17 czerwca 2007r. zaplanowano przegląd orkiestr dętych we Wronkach. Podjęto uchwałę o upamiętnieniu działaczy OSP Wronki i założycieli na imiennej Tablicy Pamiątkowej. Obchody 150-lecia powstania OSP Wronki zaplanowano na dzień 15 września 2007r.

Podjęto uchwałę o powołaniu komitetu obchodów 55-lecia powstania orkiestry dętej i 150-lecia powstania OSP Wronki, w składzie:

Członkowie Zarządu OSP Wronki

Dh Marian Radomski - członek honorowy OSP Wronki

Pan Kazimierz Michalak – członek Zarządu Powiatu

Pan Ryszard Firlet – Przewodniczący RMiG Wronki

Pan Mirosław Wieczór – Burmistrz MiG Wronki

Pan Alfred Piotrowski – Przewodniczący Komitetu Fundacji sztandaru dla OSP Wronki w 1997r.

Pan Jan Jankowski – Dyrektor WOK

Przewodniczącym komitetu obchodów został wybrany Pan Mirosław Wieczór. Komitet obchodów wystąpił do Firm działających na terenie MiG Wronki z prośbą o wsparcie finansowe uroczystości jubileuszowych. W dniu 13 września 2007r., pracownicy SPOMASZ Wronki Sp. z o.o. zamontowali na budynku strażnicy Tablicę Pamiątkową. Sponsorem i wykonawcą tablicy jest SPOMASZ Wronki Sp. z o.o. W dniu 14 września 2007 roku odbył się uroczysty capszczyk w trakcie, którego delegacje OSP Wronki złożyły wiązanki kwiatów pod wszystkimi Pomnikami we Wronkach.W dniu 14 września 2007 roku odwiedziła nas czteroosobowa delegacja straży pożarnej z Beverwijk, w trakcie bardzo krótkiego spotkania wymieniono doświadczenia a strażacy z Beverwijk zapoznali się z organizacją i wyposażeniem OSP Wronki.Główne uroczystości jubileuszowe odbyły się w dniu 15 września 2007 roku, o godz. 9.30 nastąpiła zbiórka jednostek OSP MiG Wronki na placu manewrowym OSP Wronki, przybyły delegacje jednostek OSP z terenu powiatu szamotulskiego oraz z zaprzyjaźnionej jednostki OSP Sieraków i Zarządu Oddziału MG ZOSP RP w Słupsku. Przybyły władze samorządowe MiG Wronki, samorządu powiatu szamotulskiego. Zaszczycili nas swoją obecnością Posłowie na Sejm RP, jak również władze związkowe i komendanci PSP. Nie zawiedli mieszkańcy Wronek.O godz. 9.45 nastąpił przemarsz ulicami miasta na uroczystą Mszę Świętą do Kościoła Św. Katarzyny na ulicy Sierakowskiej we Wronkach.O godz. 10.00 rozpoczęła się uroczysta Msza Święta w intencji założycieli jednostki OSP Wronki oraz byłych i obecnych strażaków tej jednostki, którzy przez 150 lat w tej jednostce wiernie służyli, msza rozpoczęła się od wprowadzenia sztandarów do Kościoła przez Księdza Kanonika Pawła Pawlickiego Kapelana Strażaków MiG Wronki w asyście Ojca Bonusa Dąbrowskiego Gwardiana Klasztoru OO Franciszkanów we Wronkach.Po Mszy Świętej strażacy i zaproszeni goście prowadzeni przez orkiestrę dętą OSP Wronki z mażoretami na czele przemaszerowali ulicami miasta na plac manewrowy OSP Wronki. Po ustawieniu szyku pododdziałów na placu manewrowym OSP Wronki przez dowódcę uroczystości dh Łukasza Kawkę zastępcę naczelnika OSP Wronki, nastąpiło wyprowadzenie flagi państwowej przez poczet flagowy OSP Wronki. Po zajęciu miejsca w szyku pododdziałów przez poczet flagowy, nastąpiło złożenie meldunku przez dowódcę uroczystości – meldunek złożył Z-ca Naczelnika OSP Wronki dh Łukasz Kawka, meldunek o następującej treści: „Druhu Prezesie Dowódca Uroczystości Zastępca Naczelnika OSP Wronki Łukasz Kawka melduje zgrupowanie jednostek OSP gotowe do uroczystego apelu z okazji 150-lecia powstania jednostki OSP Wronki i 55-lecia powstania orkiestry dętej”, odebrał dh Stefan Mikołajczak – Prezes Zarządu Wojewódzkiego Oddziału Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP w Poznaniu. Przeglądu pododdziałów dokonuje dh Stefan Mikołajczak – Prezes Zarządu Wojewódzkiego Oddziału Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP w Poznaniu w asyście dowódcy uroczystości dh Łukasza Kawki zastępcy naczelnika OSP Wronki. Następnie nastąpiło powitanie z pododdziałami. Kolejnym punktem uroczystego apelu było podniesienie flagi państwowej na maszt przez poczet flagowy OSP Wronki i odegranie przez orkiestrę dętą OSP Wronki Hymnu Państwowego.

Następnie nastąpiło powitanie gości przybyłych na jubileusz OSP Wronki przez Wiceprezesa OSP Wronki dh Stefana Kaszkowiaka: "Dziś, 15 września 2007r., pragniemy uroczyście uczcić 150 rocznicę powstania Ochotniczej Straży Pożarnej we Wronkach oraz 55 rocznicę istnienia orkiestry dętej. My strażacy pragniemy radować się naszym jubileuszem wraz z wszystkimi sympatykami i przyjaciółmi naszej jednostki oraz mieszkańcami Wronek. Dlatego też, w imieniu Zarządu Ochotniczej Straży Pożarnej we Wronkach chciałbym powitać wszystkich przybyłych na dzisiejszą uroczystość gości. Serdecznie witam: Pana Krzysztofa Czarneckiego - Posła na Sejm RP, Pana Rafała Grupińskiego - Posła na Sejm RP, Pana Stanisława Kalembę - Posła na Sejm RP, Pana Jakuba Rutnickiego - Posła na Sejm RP, Pana Stanisława Steca - Posła na Sejm RP.Dh Stefana Mikołajczaka – Prezesa Zarządu Wojewódzkiego Oddziału Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP w Poznaniu, st. kpt. Adama Langnera - Zastępcę Wielkopolskiego Komendanta Wojewódzkiego PSP, Pana Aleksandra Korkowicza Prezesa Oddziału Nadnoteckiego PZChiO w Pile. Pana Józefa Kwaśniewicza - Wicestarostę Powiatu Szamotulskiego, Pana Kazimierza Michalaka - Członka Zarządu Powiatu Szamotulskiego. Dh. Wojciecha Dukata Wiceprezesa Zarządu Powiatowego Oddziału Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP w Szamotułach, st.kpt. Wojciecha Nolkę Komendanta Powiatowego PSP w Szamotułach. Pana Mirosława Wieczora Burmistrza MiG Wronki, Pana Rafała Zimnego Z-cę Burmistrza MiG Wronki, Pana Ryszarda Firleta Przewodniczącego Rady MiG Wronki i wszystkich radnych MiG Wronki. Witam delegację straży pożarnej z Beverwijk na czele z Panem Hans Blok, witam dh Antoniego Odrobnego Wiceprezesa Zarządu MG Oddziału Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP we Wronkach, delegacje Jednostek OSP MiG Wronki: OSP Amica, Jasionna, Rzecin, Chojno, Lubowo, Wartosław, Kłodzisko, Wróblewo, Ćmachowo, Marianowo, Samołęż. Delegacje jednostek OSP z terenu Powiatu Szamotulskiego z Pocztami Sztandarowymi: OSP Pniewy, OSP Ostroróg, OSP Kaźmierz, OSP Duszniki, OSP Obrzycko, OSP Szamotuły, OSP Sieraków. Prezesów Zarządów Oddziałów MG i Gminnych z terenu powiatu szamotulskiego. Pana Pawła Mazurczaka Komendanta Straży Miejskiej we Wronkach, Pana Jacka Szychowiaka Komendanta Policji we Wronkach. Witam wszystkich dyrektorów szkół i przedszkoli z terenu MiG Wronki. Witam wszystkich szefów i przedstawicieli firm oraz zakładów pracy i organizacji społeczno-politycznych z terenu MiG Wronki, na czele z Panem Andrzejem Kadzińskim Wiceprezesem Amici Wronki największego pracodawcy na terenie Wronek. Witam wronieckie Duchowieństwo z ks. Kanonikiem Pawłem Pawlickim Kapelanem Strażaków MiG Wronki na czele. Witam wszystkich naszych sympatyków i przyjaciół, w tym Pana Michała Ziemskiego byłego Komendanta Powiatowego PSP w Szamotułach i jego zastępcę Pana Jana Wołyńskiego, Panią Jadwigę Jackowską – córkę Stanisława Bajerskiego, który w 1939r. uratował od zniszczenia sztandar naszej jednostki, Panią Kazimierę Mińczykowską – córkę legendy wronieckiego strażactwa Władysława Bierki. Witam kronikarzy z naszego województwa, którzy przybyli na naszą uroczystość. Witam byłych i obecnych członków OSP Wronki oraz orkiestry dętej, serdecznie witam mieszkańców miasta i gminy Wronki, którzy przybyli na naszą uroczystość. Witam przedstawicieli mediów, którzy zaszczycili nas swoją obecnością".

Następnie Wiceprezes OSP Wronki dh Stefan Kaszkowiak przedstawił historię OSP Wronki, który na zakończenie swojego wystąpienia powiedział: "OSP Wronki jest dziś dumą miasta i cieszy się uznaniem społeczności miasta i gminy Wronki. Byłym członkom wronieckiej straży, prezesom, naczelnikom i działaczom składamy serdeczne podziękowania. Pragniemy życzyć naszej jednostce następnych jubileuszy, a sobie zdrowia i dobrej kondycji pozwalającej sprostać wszelkim, wyzwaniom obecnych czasów". Historię orkiestry dętej przedstawił dh Jerzy Śmiłowski.

Następnie głos zabrał Wiceprezes OSP Wronki dh Stefan Kaszkowiak: "W ciągu 150 lat istnienia, w naszej jednostce służyło wiele pokoleń strażaków oraz wielu działaczy, sympatyków i przyjaciół straży. Każdy z nich swoją osobowością, koncepcjami działania i energią przyczynił się do wzbogacenia jednostki. Każdy członek straży w swojej pracy na rzecz społeczeństwa kierował i kieruje się lokalnym patriotyzmem, dobrem ogółu oraz pragnieniem zachowania strażackiej tradycji i tego wszystkiego, co najcenniejsze z przeszłości. W łańcuchu pokoleń entuzjastów straży byli ludzie, którzy przyczynili się do powstania straży oraz ludzie, którzy czynili wiele, aby wroniecka straż trwała, rozwijała się i służyła społeczeństwu. Wszystkim tym druhom należą się wyrazy najwyższego uznania i podziękowania za ich bezinteresowną służbę społeczeństwu oraz zachowania ich w naszej pamięci. Dlatego podjęliśmy uchwalę o wykonaniu tablicy pamiątkowej. Wierzymy, że tablica pamiątkowa, której odsłonięcia za moment będziemy świadkami pozwoli zachować na zawsze w naszej wdzięcznej pamięci założycieli i działaczy naszej jednostki. Na tablicy tej wymieniono imiennie założycieli i wielu działaczy, pozwolę sobie wspomnieć dwie legendy naszej jednostki, ludzi którzy pracowali dla straży, nie wystawiali piersi po medale, nie wychwalali się w prasie swoją pracą, ludzi bardzo skromnych:

Pierwszy to Józef Badyna – wstąpił do OSP Wronki 7 czerwca 1900r. Człowiek, który nieomal całe swoje życie poświęcił pięknej oraz wzniosłej idei strażackiej, pełniąc przez długie lata obowiązki naczelnika a następnie prezesa straży. Organizował straż po pierwszej wojnie światowej a następnie po drugiej wojnie światowej. Powstaniec wielkopolski. Legitymuje się najdłuższym 63-letnim stażem pracy strażackiej w OSP Wronki. Swoją postawą zasługuje na jak największą wdzięczność społeczeństwa miasta Wronek oraz na głęboki szacunek i poważanie ze strony młodej braci strażackiej, dla której jego żywot ofiarnego i bezinteresownego społecznika strażaka może być przykładem. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Złotym Medalem za Zasługi dla Pożarnictwa, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

Władysław Bierka – długoletni działacz OSP Wronki, wstąpił do OSP Wronki 15 maja 1925r. Powstaniec wielkopolski. Był podnaczelnikem OSP Wronki w latach 1945-1952, założycielem wielu jednostek OSP na terenie gminy Wronki, służył 45 lat w OSP Wronki. Do ostatniego dnia swego życia brał czynny udział w każdym pożarze, całe życie poświęcił bezinteresownej służbie społecznej. Był Komendantem Gminnym Straży Pożarnych na terenie gminy Wronki od 1945 do 1971r. W pierwszych dniach po wyzwoleniu pełnił funkcję Komendanta Straży Obywatelskiej. Odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi, Odznaką Strażak Wzorowy, Złotym Medalem za zasługi dla Pożarnictwa, Odznaką Honorową za zasługi w rozwoju województwa wielkopolskiego, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Zmarł w 29 listopada 1971r.

Pozwolę sobie również wspomnieć o największym bohaterze OSP Wronki dh Stanisławie Bajerskim, człowieku niezwykle skromnym, strażaku i harcerzu. We wrześniu 1939r. druh Bajerski z narażeniem życia swojego i swej rodziny zabrał sztan­dar OSP Wronki ze stosu przeznaczonego do spalenia, ukrył go w torbie monterskiej pod wiązką drutu i przeniósł go do swojego mieszkania przy ul.Podgórnej, gdzie przechował go przez okres okupacji. Drzewiec został ukryty w rurach, w magazynie wodociągów. Biorąc pod uwagę częste kontrole i rewizje, było to bardzo ryzykowne. Sztandar wrócił do jednostki w czasie pierwsze­go zebrania organizacyjnego, które odbyło się 3 kwietnia 1945r. Stanisław Bajerski był oficerem sztandarowym OSP Wronki w latach 1945-1950. To dzięki niemu dzisiaj jako drugi w szeregu stoi nasz pierwszy sztandar. Stanisław Bajerski zmarł 1 grudnia 1984r., za życia nie podziękowano mu, nie odznaczono. Dlatego wystąpiliśmy z inicjatywą pośmiertnego odznaczenia tego niezwykle zasłużonego dla naszej jednostki druha. Uchwałą Zarządu Oddziału Wojewódzkiego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP w Poznaniu druh Stanisław Bajerski został pośmiertnie odznaczony Złotym Medalem za Zasługi dla Pożarnictwa. Proszę Panią Jadwigę Jackowską – córkę Stanisława Bajerskiego o wystąpienie a Prezesa Zarządu Oddziału Wojewódzkiego ZOSP RP w Poznaniu dh Stefana Mikołajczaka o przekazanie na jej ręce odznaczenia, za niezwykle bohaterski czyn ojca".

Pani Jadwiga Jackowska – córka Stanisława Bajerskiego odbiera pośmiertne odznaczenie dla swojego ojca z rąk Prezesa Zarządu Oddziału Wojewódzkiego ZOSP RP w Poznaniu dh Stefana Mikołajczaka.

Następnie Wiceprezes OSP Wronki dh Stefan Kaszkowiak poprosił Panią Kazimierę Mińczykowską – córkę legendy wronieckiego strażactwa Władysława Bierki i Panią Jadwigę Jackowską – córkę Stanisława Bajerskiego o wystąpienie i dokonanie odsłonięcia pamiątkowej tablicy poświęconej założycielom i działaczom OSP Wronki.

Założyciele Straży Pożarnej we Wronkach:

· Wobschall

· Wincenty Ziemniewicz

· Mottek

· Karol Stróżyński

· Otterson

· Moll

Władze Straży Pożarnej we Wronkach:

· Pierwszy Naczelnik OSP Wronki Wobschall 1857-1863

· I Naczelnik Wincenty Ziemniewicz 1857-1863

· Z-ca Naczelnika Adolf Głowacki 1857-1863

· Naczelnik Karol Stróżyński od 06.10.1863-1890

· Z-ca Naczelnika Teodor Rusinek od 06.10.1863-1890

· Naczelnik Sandau 1890

· Z-ca Naczelnika Szrankiewicz 1890

· Naczelnik Kober 1891

· Naczelnik Aronheim od 09.07.1890-1916

· Z-ca Naczelnika B.Wasilewski od 09.07.1890-1916

· Naczelnik Schlecht 1916-1921

· Naczelnik Józef Badyna 1921-1929

· Z-ca Naczelnika Andrzej Miężał 1921-1929

· Z-ca Naczelnika Antoni Bajerski 1921-1929

· Przyjaciel Straży Burmistrz Cyryl Sroczyński 1919-1929

· Naczelnik Władysław Tomaszewski od 19.04.1929-1939

· Z-ca Naczelnika Jakub Kłos od 19.04.1929-1939

· Prezes Stanisław Ratajczak 1932-1939

· Prezes Stanisław Cichy 1939

· Uratował Sztandar OSP Stanisław Bajerski 1939

· Prezes Józef Badyna 1945-1952

· Naczelnik Feliks Janicki 1945-1952

· Z-ca Naczelnika Władysław Bierka 1945-1952

· Komendant Stefan Cypel 1952-1957

· Z-ca Komendanta Stefan Górczyński 1952-1957

· Prezes Franciszek Biedny 1958-1976

· Naczelnik Stefan Cypel 1958-1961

· Prezes Czesław Jądrzyk 1976-2006

· Naczelnik Edward Majchrzak 1962-1983

· Naczelnik Bogusz Cypel 1984

· Naczelnik Walerian Tafelski 1985-1994

· Naczelnik Zdzisław Dzik 1994-2001

Poświęcenia pamiątkowej tablicy dokonał Ksiądz Kanonik Paweł Pawlicki Kapelan strażaków MiG Wronki. „Uchwałą Prezydium Zarządu Głównego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej nadało Medal Honorowy im. Bolesława Chomicza Ochotniczej Straży Pożarnej we Wronkach w uznaniu szczególnych zasług dla rozwoju i umacniania Związku. Warszawa 2007r. Podpisał Prezes Zarządu Głównego ZOSP RP Waldemar Pawlak”. Aktu dekoracji dokonał Prezes Zarządu Oddziału Wojewódzkiego ZOSP RP w Poznaniu dh Stefan Mikołajczak. Po akcie dekoracji nastąpiła prezentacja odznaczenia przed szykiem pododdziałów. Następnie nastąpiło wyróżnienie jednostki OSP Wronki Statuetką im.Hipolita Cegielskiego, statuetkę wręczył Pan Zygmunt Szorcz w imieniu Towarzystwa im.Hipolita Cegielskiego. Uchwałą Prezydium Zarządu Oddziału Województwa Wielkopolskiego ZPSP RP, Złotym Medalem za Zasługi Dla Pożarnictwa odznaczony został dh Robert Kalinowski, aktu dekoracji dokonał Prezes Zarządu Oddziału Wojewódzkiego ZOSP RP w Poznaniu dh Stefan Mikołajczak, w asyście Wiceprezesa OSP Wronki dh Stefana Kaszkowiaka. Uchwałą Prezydium Zarządu Województwa Wielkoplskiego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej dh Krzysztof Garncarz, Łukasz Kawka, Marek Serwata, Marcin Szaczepski, zostali odznaczeni Brązowym Medalem za Zasługi Dla Pożarnictwa, aktu dekoracji dokonał Prezes Zarządu Oddziału Wojewódzkiego ZOSP RP w Poznaniu dh Stefan Mikołajczak, w asyście Wiceprezesa OSP Wronki dh Stefana Kaszkowiaka. Uchwałą Prezydium Zarządu Oddziału Powiatowego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej odznaczeni zostali Odznaką Strażak Wzorowy następujący dh Mariusz Książek, Adrian Łożyński, Artur Patulski, Tomasz Pospieszny, Mateusz Radziwoniuk, Mariusz Skobel, Marcin Tuszyński, Radosław Wallicht, aktu dekoracji dokonał dh Wojciech Dukat Wiceprezes Zarządu Powiatowego ZOSP RP w Szamotułach. Całą uroczystość prowadził dh Bartosz Hodrych. Dh Stefanowi Kaszkowiakowi Wiceprezesowi OSP Wronki wręczono odznakę „Zasłużony dla Miasta i Gminy Wronki”, aktu dekoracji dokonał Przewodniczący Rady MiG Wronki Pan Ryszard Firlet. W związku z rocznicą 55-lecia powstania orkiestry OSP, obecny na uroczystości Aleksander Korkowicz – prezes Oddziału Nadnoteckiego Polskiego Związku Chórów i Orkiestr w Pile wręczył orkiestrze dętej OSP Wronki Srebrną Odznakę Honorową PZCHiO. W związku z rocznicą 55-lecia powstania orkiestry OSP, obecny na uroczystości Aleksander Korkowicz – prezes Oddziału Nadnoteckiego Polskiego Związku Chórów i Orkiestr w Pile, wręczył Srebrną Odznakę Honorową PZCHiO dh: Ryszardowi Koniecznemu, Radosławowi Kosbergowi, Markowi Kubiakowi, Arkadiuszowi Popielskiemu i Arkadiuszowi Wildaczykowi. Brązową Odznakę Honorową PZCHiO otrzymali dh: Krzysztof Downar, Paweł Jankowski, Wojciech Jankowski, Edyta Kipiel, Krystian Kosberg, Izabela Popielska, Jerzy Śmiłowski, Krzysztof Wiczewski i Tomasz Wiczewski. Dyplom uznania PZCHiO trafił natomiast w ręce dh: Adriana Batury, Klaudii Brzóski, Lucyny Frankowskiej, Marty Golas, Gebryeli Kabacińskiej, Anny Kaźmierczak, Joanny Matuszewskiej, Pawła Nogacza, Adriana Rzyskiego, Łukasza Skrzypczaka, Mateusza Skrzypczaka i Malwiny Stachowiak. Uchwałą Prezydium Zarządu MG Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej Odznaką za 55-lat działalności w straży pożarnej odznaczony został dh Marian Radomski, aktu dekoracji dokonałstarszy kapitan Adam Langner - Zastępca Wielkopolskiego Komendanta Wojewódzkiego PSP. Uchwałą Prezydium Zarządu MG Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej Odznaką za 50-lat działalności w straży pożarnej odznaczony został dh Bogusz Cypel i Bogdan Łuczak, aktu dekoracji dokonał starszy kapitan Wojciech Nolka Komendant Powiatowy Państwowej Straży Pożarnej w Szamotułach. Uchwałą Prezydium Zarządu MG Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej Odznaką za 45-lat działalności w straży pożarnej odznaczony został dh Mieczysław Zastróżny, aktu dekoracji dokonałstarszy kapitan Adam Langner - Zastępca Wielkopolskiego Komendanta Wojewódzkiego PSP. Uchwałą Prezydium Zarządu MG Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej Odznaką za 40-lat działalności w straży pożarnej odznaczony został dh Bolesław Koziej, aktu dekoracji dokonał starszy kapitan Wojciech Nolka Komendant Powiatowy Państwowej Straży Pożarnej w Szamotułach. Uchwałą Prezydium Zarządu MG Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej Odznaką za 35-lat działalności w straży pożarnej odznaczony został dh Andrzej Wilk, aktu dekoracji dokonałstarszy kapitan Adam Langner - Zastępca Wielkopolskiego Komendanta Wojewódzkiego PSP. Uchwałą Prezydium Zarządu MG Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej Odznaką za 15-lat działalności w straży pożarnej odznaczony został dh Ryszard Konieczny, aktu dekoracji dokonał starszy kapitan Wojciech Nolka Komendant Powiatowy Państwowej Straży Pożarnej w Szamotułach. Uchwałą Prezydium Zarządu MG Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej Odznaką za 10-lat działalności w straży pożarnej odznaczony został dh Arkadiusz Wildaczyk, aktu dekoracji dokonałstarszy kapitan Adam Langner - Zastępca Wielkopolskiego Komendanta Wojewódzkiego PSP. Uchwałą Prezydium Zarządu MG Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej Odznaką za 5-lat działalności w straży pożarnej odznaczony został dh Paweł Jankowski, Wojciech Jankowski, Mateusz Radziwoniuk, Tomasz Wiczewski. Uchwałą Prezydium Zarządu MG Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej Złotą Odznaką Młodzieżowej Drużyny Pożarniczej odznaczony został dh Mateusz Derak, Karol Grajewski, Arkadiusz Hodrych, Leszek Łuczak. Srebrną Odznaką Młodzieżowej Drużyny Pożarniczej odznaczony został dh Radosław Grajewski, Patryk Łowiński, Jacek Serwata. Następnie nastąpiły wystąpienia zaproszonych gości: Pan Stanisław Kalemba - Poseł na Sejm RP, Pan Stanisław Stec - Poseł na Sejm RP. Życzenia składa dh Stefan Mikołajczak – Prezes Zarządu Wojewódzkiego Oddziału Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP w Poznaniu, powiedział między innymi: "Możecie być dumni z dziedzictwa poprzednich pokoleń i dumni z działalności bieżącej". Dh Stefan Mikołajczak – Prezes Zarządu Wojewódzkiego Oddziału Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP w Poznaniu przekazał na wyposażenie OSP Wronki walizkę do ratownictwa medycznego PSP R-1 z deską ortopedyczną. Życzenia składa szef delegacji straży pożarnej z Beverwijk Hans Blok. Życzenia składa dh. Wojciech Dukat Wiceprezes Zarządu Powiatowego Oddziału Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP w Szamotułach. Życzenia składa Pan Józef Kwaśniewicz - Wicestarosta Powiatu Szamotulskiego. Życzenia składa Pan Andrzej Kadziński Wiceprezes Amica Wronki SA. Życzenia składa Pan Mirosław Wieczór Burmistrz MiG Wronki, powiedział miedzy innymi: "Podziękowania za pracę na rzecz społeczeństwa wronieckiego należą się nie tylko wam, ale także waszym rodzinom, które doskonale rozumieją wasz trud i zawsze wierzą, że powrotów z akcji będzie tyle samo, ile wjazdów". Na koniec apelu głos zabrał dh Stefan Kaszkowiak Wiceprezes OSP Wronki, podziękował za wręczone odznaczenia i prezenty oraz zaprosił zgromadzonych na jubileuszowy występ orkiestry dętej OSP Wronki i wystawę okolicznościową oraz podsumowanie przeglądu kronik województwa wielkopolskiego do Muzeum Regionalnego we Wronkach. Okolicznościowa wystawa w Muzeum Regionalnym we Wronkach czynna do końca października 2007r.Zwiedzanie okolicznościowej wystawy i kronik województwa wielkopolskiego w Muzeum Regionalnym we Wronkach. Podsumowanie przeglądu kronik województwa wielkopolskiego w Muzeum Regionalnym we Wronkach, okolicznościowe dyplomy wręcza członek Zarządu Oddziału Województwa Wielkopolskiego ZOSP RP dh Stefan Kaszkowiak. A wieczorem po apelu czas na zabawę w WOK-u.I na drugi dzień po Jubileuszu.

W dniu 24.05.2008r. podczas obchodów 70-lecia OSP Ćmachowo przedstawiciel Sejmiku Województwa Wielkopolskiego Pan Tomasz Szrama wręczył Odznakę Zasłużony dla Województwa Wielkopolskiego Ochotniczej Straży Pożarnej we Wronkach taką samą odznakę otrzymał Prezes OSP Wronki dh Andrzej Liszkowski.

Zarząd OSP Wronki od 18.02.2006r.

Prezes Andrzej Liszkowski

Wiceprezes - Naczelnik Stefan Kaszkowiak

Z-ca Naczelnika Dariusz Ślimak

Sekretarz Mariusz Książek

Skarbnik Radosław Wallicht

Gospodarz Piotr Cypel

Kronikarz Paweł Odwrot

Członek Jerzy Ławniczak

Komisja Rewizyjna OSP Wronki

Przewodniczący Kazimierz Kwaśny

Z-ca Przewodniczącego Mieczysław Zastróżny

Sekretarz Grzegorz Dobek

Członek Mariusz Brzozowski

Członek Artur Patulski

Zarząd OSP Wronki od 12.03.2011r.

Prezes Andrzej Liszkowski

Wiceprezes - Naczelnik Stefan Kaszkowiak

Z-ca Naczelnika Dariusz Ślimak i Tomasz Pospieszny

Sekretarz Jerzy Śmiłowski,

Skarbnik Marek Marcinkowski

Gospodarz Jacek Kowalski

Kronikarz Jerzy Śmiłowski,

Członek Robert Kalinowski i Marcin Tuszyński

Komisja Rewizyjna OSP Wronki

Przewodniczący Kazimierz Kwaśny

Z-ca Przewodniczącego Mieczysław Zastróżny

Sekretarz Grzegorz Dobek

Członek Marek Bilon

Członek Artur Patulski